ارزیابی دیدگاه دانشجویان سال آخر دندانپزشکی نسبت به آموزش مهارت های بالینی در بخش های مختلف دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال94

آموزش بالینی فرآیندی پویاست که درطی آن دانشجویان، با حضور بر بالین بیمار به تدریج ، تجربیاتی کسب می کنند و در تعامل با استاد و بیمار، مفاهیم آموخته شده را در عمل بکار می گیرند. دانشجویان به عنوان گروه هدف اصلی در آموزش بالینی، یکی از بهترین گزینه ها برای ارزشیابی این فرآیند و برنامه ریزی های آتی جهت بهبود آن هستند، لذا هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان در بخش های مختلف دانشکده دندانپزشکی اهواز بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی مقطعی و جامعه آماری آن دانشجویان سال ششم بود. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه و شیوه گردآوری آن، به صورت میدانی بود. داده‌های حاصل از پرسشنامه با بکارگیری آمار توصیفی و تست کروسکال والیس با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 19 تجزیه و تحلیل شد. در این بررسی30 نفردانشجو (17 مرد و 13 زن) با میانگین سنی 0.442±26.30 سال شرکت داشتند. ارزشیابی اساتید در بخش های مختلف تقریباً در حد قابل قبول و متوسط قرار داشت اما برنامه‌های آموزشی و امکانات آموزشی ضعیف ارزیابی شدند. از نظر دانشجویان بخش‌های بیماری های دهان و اطفال دارای بهترین عملکرد و بخش های پروتز ثابت و جراحی دارای ضعیف ترین عملکرد بودند. بطور کلی برنامه های آموزشی دانشکده نی ز به بازبینی مجدد دارد و امکانات آموزشی باید افزایش یابند تا به حد مطلوب برسند. اساتید نیز نیاز به بازآموزی مجدد داشته، تا به سطح خوب برسند .