بررسی راهکارهای کاهش غیبت، از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

در کلاس های درس تجربه اساتید به دانشجویان انتقال یافته و جهت عملی شدن این انتقال حضور مستمر دانشجویان در کلاس ضروری است. علی رغم انجام مطالعات متعدد در خصوص علل غیبت، راهکارهای کاهش آن بررسی نشده است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین راهکارهای کاهش غیبت در کلاس‌های درس نظری از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد. کلیه ی دانشجویان شاغل به تحصیل در نیم سال دوم 9493، جامعه ی این پژوهش را تشکیل داده و در کل، 401 نفر به روش تصادفی ساده از بین دانشجویان ترم 2 به بعد، به تناسب تعداد دانشجویان هر مقطع و رشته، انتخاب و بررسی شدند. دانشکده ی پزشکی (75 نفر)، پرستاری و مامایی (182 نفر)، بهداشت (32 نفر) و پیراپزشکی (112 نفر). ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای محقق ساخته بود. تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss انجام و p<0/05 سطح معناداری در نظر گرفته شد. میانگین نمرات داده شده به راهکارهای کاهش غیبت به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: تسلط استاد بر مطالب تدریس شده (4.21±1.06) و توجه به یادگیری و داشتن رفتار محترمانه با دانشجو 4.12±0.95 شاد بودن جو کلاس تدریس 4.03±1.02 مطالب اصلی به صورت کاربردی 4.05±1.03 اهمیت دادن به حضور دانشجو 4.04±0.99 استفاده از روشهای متنوع تدریس4.03±1.02 ارزشیابی مستمر 4.00±1.13 مهمترین راهکار پیشنهادی دانشجویان مربوط به استاد بود. در این راستا، تسلط بر مطالب تدریس شده و توجه به یادگیریدانشجویان، داشتن رفتار محترمانه، شاد کردن جو کلاس، تدریس مطالب اصلی به صورت کاربردی، اهمیت دادن به حضور دانشجو، استفاده از روشهای متنوع تدریس و ارزشیابی مستمر پیشنهاد میگردد.