بررسی موانع برقراری ارتباط موثر بین دانشجویان پرستاری و بیماران در بیمارستانهای آموزشیدرمانی شهر اهواز در سال 94-1393

ارتباط خوب بین پرستاران و بیماران هسته ی اصلی مراقبت از بیمار است. مطالعات انجام شده بیان می کنند که دانشجویان پرستاری قادر به برقراری ارتباط موثر با بیماران نیستند. لذا مطالعه ی حاضر به بررسی موانع برقراری ارتباط موثر بین دانشجویان پرستاری و بیماران از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اهواز پرداخته است. این پژوهش توصیفی_ تحلیلی در سال 1393 انجام شد، حجم نمونه با استفاده از روش سرشماری معادل 238 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اهواز که واحد اصول و فنون پرستاری را گذرانده اند، در نظر گرفته شد که از این بین 200 نفر در مطالعه ی حاضر شرکت کردند. ابزار مطالعه پرسشنامه ای 2 قسمتی بود که بخش اول حاوی اطلاعات دموگرافیک دانشجویان پرستاری و بخش دوم شامل 35 سوال 5 گزینه ای بر اساس مقیاس لیکرت درباره ی موانع برقراری ارتباط بین دانشجویان و بیماران بود. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک روش های آمار توصیفی و همچنین آزمون تحلیلی کای اسکوار و با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج نشان داد که دانشجویان، حضور بیمار در محیط ناآشنای بیمارستان (29.5%)، اعتماد به نفس پایین دانشجو (29%)، مقاومت و عدم تمایل بیمار به برقراری ارتباط (27.5%)، تفاوت زبان محاوره ای بین دانشجویان پرستاری و بیماران (25.5%) را به عنوان موانع عمده ی ارتباط موثر بین دانشجویان پرستاری و بیماران ذکر کرده اند. به عبارتی نتایج بیانگر این موضوع است که در برقراری ارتباط بین دانشجویان پرستاری و بیماران موانعی وجود دارد و این مساله توجه و برنامه ریزی توسط مسوولان مربوطه برای رفع موانع موجود را می طلبد.