بررسی رابطه اعتماد به نفس و خودارزیابی بالینی دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر سال 1393

یکی از بهترین روش هایی که برای تعیین دانش و مهارت بالینی استفاده می شود خودارزیابی است؛ موفقیت بالینی و خودارزیابی به عنوان نشانگر کیفیت عملکرد بالینی تحت تآثیر عوامل متعددی است. شناخت فاکتورهای موثر می تواند در بهبود عملکرد بالینی موثر باشد. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط اعتماد به نفس با خودارزیابی بالینی در دانشجویان پیراپزشکی پرداخته است. مطالعه حاضر، مطالعه‌ای توصیفی تحلیلی و از نوع مقطعی است که بر روی 145 دانشجوی پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به شیوه سرشماری در سال 1393 انجام گردید. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد  اعتماد به نفس کوپراسمیت و  پرسشنامه محقق ساخته خودارزیابی بالینی استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و روش‌های اماری توصیفی و استنباطی تی مستقل، آنالیز واریانس و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین سنی شرکت کنندگان در پژوهش 2.1±22.7 سال بود.  میانگین و انحراف معیار  نمره اعتماد به نفس و خودارزیابی به ترتیب  15.01±82.15  و 6.47±48/ 48 بود. آزمون های تحلیلی نشان داد که متغیرهای دموگرافیک با خودارزیابی بالینی ارتباطی ندارد ولی اعتماد به نفس   14%   نمره خودارزیابی بالینی دانشجویان را پیش بینی کرد(0.386r= و p<0.001). با توجه به اینکه کسب مهارت‌های بالینی توسط دانشجویان رشته‌های پیراپزشکی نقش مهمی در موفقیت شغلی آنان در آینده دارد و با توجه به ارتباط مستقیم اعتماد به نفس با خودارزیابی بالینی، طراحی مداخلات و استراتژی های افزایش دهنده اعتماد به نفس در دانشجویان بایستی از دغدغه‌های سیاست‌گذاران آموزش عالی باشد.

The Investigation of Relationship between Selfesteem and Clinical Selfassessment among Paramedical Students of Bushehr University of Medical Sciences in 2014

One of the best ways to determine the knowledge and clinical skills is selfassessment. Clinical success and selfassessment as an indicator of the quality of clinical practice has been influenced a number of factors, and then identification the affecting factors can be effected in improving clinical practice. Hence, this study aimed to evaluate the relationship between selfesteem and clinical selfassessment in paramedical students, and it was performed in Bushehr University of Medical Sciences. This study was crosssectional study and performed through census way on 145 students of paramedical student of Bushehr University of Medical Sciences in 2014 in which Cooper Smith questionnaire selfesteem and selfmade questionnaire selfassessment were used. Moreover, data analysis was used by SPSS and methods of descriptive and inferential statistics, ttest, ANOVA and regression. The average age was 22±2.1 years old. Therefore, the mean and standard deviation of selfesteem and clinical selfassessment was 82.15±15.01, 48.48±6.47. The inferential tests showed no relationship between demographic variables and selfassessment but self –esteem predicted clinical selfassessment score 14% (p<0.001, r=0.386%). Considering that clinical skills by students paramedical plays the important role in their future career success, and also the direct relationship of selfesteem with clinical selfassessment, design interventions and strategies for enhancing selfesteem in the students should be a prior concern of  higher education policy makers.