رابطه مدیریت دانش فردی و خودکارآمدی در کادر پزشکی و پیراپزشکی مراکز بهداشتی درمانی

دنیای امروز نیازمند به‌کارگیری مدیریت دانش فردی است. علی‌رغم توجه محققان به مدیریت دانش فردی در رشته‌های مختلف، بررسی نقش و ارتباط آن با عملکرد کارکنان بالینی هنوز نیاز به بررسی دقیق و موشکافانه‌ای دارد. مطالعاتی چند نشان می‌دهند که مدیریت دانش فردی کارکنان سازمان‌های بهداشتی و درمانی از سطح مطلوبی برخوردار نیست. در این راستا، مقاله حاضر به تشریح چگونگی ارتباط مدیریت دانش فردی با خودکارآمدی میان کادر آموزشی درمانگاه‌های غرب استان مازندران می‌پردازد. این مطالعه همبستگی با استفاده از دو پرسشنامه سنجش خودکارآمدی و مدیریت دانش فردی به‌طور مقطعی داده‌ها را از بین 105 نفر از کارکنان کادر آموزشی درمانگاه‌های شبکه بهداشت که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب‌شده بودند، گردآوری نمود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه‌ و تحلیل شدند. نتایج نشان می‌دهند که تمامی ابعاد مدیریت دانش فردی با خودکارآمدی کارکنان رابطه‌ای مثبت (p<0/05) داشتند و از بین آن‌ها بعد مهارت‌های مشارکتی (p<0/05، 0.39=r=) بالاترین ضریب همبستگی را با خودکارآمدی نشان داده است. همچنین مدیریت دانش فردی از توانایی مناسبی برای پیش‌بینی خودکارآمدی کارکنان برخوردار است (0.37ß=، 0.14=2r). با توجه به نتایج این مطالعه، انتظار می‌رود کارکنان برخوردار از سطح بالاتری از مدیریت دانش فردی خود کارآمدی بالاتری داشته باشند؛ بنابراین، مدیران می‌توانند با اتخاذ راهکارهای مناسب، ازجمله برگزاری دوره‌های ضمن خدمت مرتبط، شرایط لازم را برای ارتقاء و بهبود آن فراهم نمایند.