تحقق نفس قبل از بدن در نظریه حدوث جسمانی

مقدمات یک تدقیق در نظریه «نفسِ جسمانیه الحدوث و روحانیه البقاء» و بستر فکری آن، ما را متوجهِ کینونتی از نفس می‌کند که به واسطه سبب، قبل از ابدان و با حفظ هویت و تکثر معلولی، تحقق دارد و در عین اشتمال بر مراتب پایین تر، طوری از اطوار حقیقت نفس است. لحاظ این کینونت، در فهم نظریه، نقشی به‌سزا دارد، چه اینکه فهمی نو از «حدوث» به ما ارائه می دهد. این کینونت، اطلاق و وحدت نسبی دارد. بنابراین سلسله ای از این کینونت‌ها قابل فرض است تا آنجا که به تقرر حقیقی و علوی نفس برسیم که واحد و مطلق محض و لابشرط از هر قید، ازجمله تقدم و تاخر، جسمانیت و تجرد، حدوث و قدم و... است. نفوس با همه اطوار و شئون خود همچون جسمانیت و روحانیت و تقدم و تاخر و... ظهور این واحد مطلق هستند؛ پس «جسمانیه الحدوث» بودن نفس عبارت است از تبیین چگونگی ظهور نفس عِلوی در نشئه تعینات. حرکت از جسمانیت به روحانیت، ظهور سعه و اطلاق نفس عِلوی است. منِ علوی و وحدت ادراکات آن در نفوس، مبنایی اساسی برای بسیاری از مباحث نظری همچون «معرفت نفس و رب» و «فطرت» و مباحث ناظر به عمل همچون ادراکات اعتباری، باید و هست، رابطه دین و اخلاق، تعارضات خودگروی و... است.

The Realization of the Soul before the Body in the Theory of “Corporeal Occurrence”

With pondering in the theory of “corporeal occurrence and spiritual survival of the soul” and its intellectual platform, we will notice such an existence of soul that exists due to the cause, before the bodies, with identity maintaining and plurality of effects. Without considering this being, understanding the theory would be something not only incomplete but also something totally wrong. This being has a relative absoluteness and unity, therefore a series of these beings can be assumed that this leads us to a true stability and transiency of true soul which is unit and absolute and free from any conditions including the body and singularity and souls with all of faces and affairs are the manifestation of it. Therefore, the “corporeal occurrence” does not mean the beginning of its story from nonexistence or pure possibility, though it is explaining the manifestation of transient soul in the ecstasy of being something. Moving from physicality to spirituality is the emergence of capacity and release of transient soul. Transient I is a basic foundation for many theoretical topics including knowledge of the soul and the lord, Fitrah and topics which observe the actions like credit perceptions, obligations and descriptions, the relation between theology and ethic and selfcontradictions and etc.