روش‌شناسی صدرالمتالهین در تحلیل مفهومی‌‌وجودی نفس انسان

مباحث نفس‌شناسی صدرالمتالهین از دو حیث محتوا و روش قابل بررسی و نقد است. نفس در هستی‌شناسی حکمت متعالیه، اگرچه با حدوث بدن پدید می‌آید، اما موجودی ذوشئون و چندتبار است که از عالَم مادّه تا تجرّد عقلی در سیلان بوده و با بدن تحت تصرّف خود متحد است. باور به نوآوری صدرالمتالهین در معرّفی نفس و همچنین داوری صحیح میان دیدگاه وی با دیدگاه‌های رقیب، امری است که نیازمند کشف روش وی در تحلیل نفس می‌باشد. مسئلۀ این پژوهش، کشف روش صدرالمتالهین در شناخت مفهومی و وجودی نفس است و ره‌آورد آن ‌که با تحلیل محتوای مباحث نفس شناسی ارائه شده از سوی صدرالمتالهین حاصل گردیده است‌ اثبات اتّخاذ روش «مطالعات میان رشته‌ای» از سوی وی در این زمینه می‌باشد. صدرا با التفات به چندتباری بودن نفس و لزوم «کثرت‌گرایی روشی» در بررسی این‌گونه مسائل، این روش را برگزیده است. اتخاذ چنین روشی، سبب ارائه فرادیدگاه خاصّ وی (حدوث جسمانی و بقای روحانی نفس) در مبحث نفس‌شناسی حکمت متعالیه گردیده است.