>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی منطقه تسلیم در روش تخریب بزرگ با استفاده از مدل‌سازی اجزا محدود و معیار نرخ کرنش پلاستیک  
   
نویسنده یاوری شهرضا مهدی ,علی‌پنهانی بهنام ,لطفی گودرزی جواد
منبع مهندسي تونل و فضاهاي زيرزميني - 1398 - دوره : 8 - شماره : 2 - صفحه:21 -33
چکیده    در دهه اخیر روش تخریب بزرگ به‌عنوان بهترین گزینه برای استخراج ذخایر بزرگ مقیاس و کم‌عیار که در اعماق زیاد قرار گرفته‌اند، مطرح شده است. این روش استخراج، تنها روش استخراج زیرزمینی است که از جنبه‌ی هزینه و ظرفیت تولید قابلیت مقایسه با روش استخراج روباز را دارد. با این حال، تجارب عملیاتی در معادن تخریب بزرگ در سراسر جهان، لزوم فهم دقیق فرآیندهای ژئوتکنیکی در تخریب را به اثبات رسانده است. در این میان یک عامل بسیار مهم در معادن تخریب بزرگ تعیین قابلیت تخریب کانسنگ و سنگ فراگیر است که تخریب‌پذیری آن‌ها شرط اصلی به‌کارگیری این روش است. تخمین نامناسب این متغیر می‌تواند مشکلاتی در تولید و فرآوری ایجاد کند و یا در بدترین حالت، پروژه را با شکست روبرو سازد. تحلیل مناطق شکل گرفته در اثر ایجاد زیربرش برای اطمینان از صحت پیش‌بینی تخریب در معادن مختلف بسیار مفید است. در این تحقیق با استفاده از نرم افزار آباکوس 6.12 و در نظر گرفتن مدل رفتاری دراکر – پراگر تاثیر خصوصیات مکانیکی توده‌سنگ بر ارتفاع منطقه‌ی تسلیم شده‌ در بالای زیربرش در روش تخریب بزرگ مورد بررسی قرار گرفته است. ویژگی‌های مکانیکی و هندسی درزه‌ها با استفاده از مدل مصالح درزه‌دار در مدل وارد شده است. نتایج حاصل نشان می‌دهد که ارتفاع منطقه‌ی تسلیم با افزایش پارامتر‌های مقاومتی توده‌سنگ و درزه‌ها کاهش می‌یابد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش زاویه‌ی شیب درزه‌ها از ارتفاع تسلیم کاسته می‌شود. زاویه‌ی اصطکاک درزه بیش‌ترین تاثیر را بر ارتفاع منطقه تسلیم دارد. توده‌سنگ دارای درزه‌هایی با شیب 20 درجه بیش‌ترین ارتفاع ناحیه تسلیم‌شونده را دارد. هر چه شیب درزه بیش‌تر می‌شود، ارتفاع منطقه تسلیم کاهش می‌یابد. این کاهش در بازه 30 تا 45 درجه با شیب بسیار کم و در بازه 45 تا 80 با شیب بسیار زیادی رخ می‌دهد.
کلیدواژه زیربرش، ارتفاع تسلیم، مدل مصالح درزه‌دار، تخریب بزرگ، قابلیت تخریب، مدل‌سازی عددی
آدرس دانشگاه تهران, دانشکده‌ مهندسی معدن, ایران, دانشگاه تهران, دانشکده‌ مهندسی معدن، دانشکده فنی, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, دانشکده‌ مهندسی معدن, ایران
پست الکترونیکی j.lotfi98@gmail.com
 
   Investigation of Yielded Zone in Block Caving Method using Finite Element Modeling and Plastic Strain Rate Criteria  
   
Authors Yavari Shahrza M. ,Alipenhani B. ,Lotfi Godarzi J.
Abstract    In the last decade, the block caving method has been being proposed to use as the best option for largescale and low grade deposits in depths. This method is one of the most important methods which can compete from productivity point of view with surface mining methods. However, the accurate understanding of geotechnical problems in caving have been asserted by plenty of operational experience in large block caving mines. In addition, the ability of caving (cavability of ore and cap rock) is the most important factor to apply this technique. Also underestimate of this variable not only can cause many problems in processing but also in the worst case tend to fail the project. Analysis of regions duo undercutting to ensure the accuracy of predicted caving is very useful in various mines. Mechanical and geometry properties of joints by using jointed material inserted in the model. The results proved that not only by increasing strength parameters of the rock mass height of Yield zone was decreased, but also by increasing dip angle of the joint the height of Yield zone was reduced. In addition, the results showed that the more dip angle of joint height we have, the less yield zone we have. Also the Joint friction angle has the most effective on height of Yield zone. In fact rock mass with dip of joints 20 degrees has the highest height of Yielding zone. This reduction had occurred in the range of 30 to 45 degrees by low gradient and in the range of 45 to 80 by a high gradient.
Keywords
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved