بررسی رابطه اعتماد نهادی با گونه‌ های مشارکت سیاسی (مورد مطالعه شهروندان بالای 18 سال ساکن شهر شیراز)

در سه دهه اخیر، در اکثر کشورها، تغییر درکمیت مشارکت سیاسی با افزایش گونه‌های غیررسمی آن همراه بوده است. محققان پیشین با تکیه بر منطق تک‌جهتی نظریه پوتنام، تغییرات بالا را ناشی از کاهش اعتماد نهادی می‌دانستند. امروزه منطق‌های چندگانه‌ای درخصوص رابطه اعتماد نهادی و گونه‌های مشارکت سیاسی طرح شده‌ است. مقاله حاضر بر اساس نظریه آیکدا که چهار الگوی متمایز رابطه اعتماد نهادی و مشارکت سیاسی را از هم تفکیک کرده، با روش کمی‌ـ پیمایشی، وضعیت مشارکت سیاسی شهروندان شهر شیراز در دو گونه منفعلانه و فعالانه، و رابطه آنها با ابعاد اعتماد نهادی را بررسی کرده است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه، و روش نمونه‌گیری، نمونه‌گیری طبقه‏‏ای تصادفی متناسب با حجم بوده است. بر اساس نتایج تحقیق، بیشترین و کمترین نوع مشارکت سیاسی، شرکت در انتخابات و شرکت در اعتراض‌های سیاسی بوده‌ است. همبستگی متغیرهای عملکرد قوه مجریه، تصور از ویژگی‌های مسئولان، و عملکرد نهادها با مشارکت سیاسی منفعلانه مثبت و معنی‌دار، اما در نوع فعالانه مشارکت، تنها همبستگی متغیر تصور از ویژگی‌های مسئولان با آن مثبت و معنی‌دار بوده است.