نقش مهارت‌های ارتباطی در تحرک اجتماعی میان‌نسلی (مورد مطالعه: ساکنین بالای 30سال شهر تهران)

اینکه تحرک اجتماعی در یک جامعه به ویژه از نوع عمودی صعودی چه وضعیتی دارد و تابع چه عواملی است یکی از نشانگرهای قضاوت درباره‌‌ی توسعه‌‌ی آن جامعه است. هدف از این مطالعه، شناخت نقش مهارت‌های گفتاری، خودگشودگی، نوشتاری و استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی در تحرک اجتماعی میان‌نسلی است. این پژوهش از نوع کمّی بوده و از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه محقق‌‌ساخته استفاده شده است. جامعه آماری شامل 5.240.090 نفر از شهروندان بالای 30 سال تهرانی بوده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر به‌دست آمد. نمونه‌گیری به‌صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام شده‌است. نتایج نشان داد؛ مهارت‌های ارتباطی و متغیرهای جمعیتی با ضریب تعیین19/. بر تحرک اجتماعی شهروندان اثر داشته‌اند. مهارت نوشتاری با بتای 0.23 و مهارت خودگشودگی با بتای 0.24 در تحرک اجتماعی میان‌نسلی اثرگذار بودند. بین مهارت گفتاری و مهارت استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی با تحرک اجتماعی هیچ نوع رابطه معناداری وجود نداشت. متغیر جنس با بتای 0.34 و متغیر وضع تاهل با بتای 0.11 در تحرک اجتماعی اثرگذار بود. بر اساس آزمون t تحرک اجتماعی میان‌نسلی عمودی از نظر جنسیت به نفع مردان و بر حسب وضع تاهل نیز به نفع مجردها بوده است. مهارت ارتباطی ساکنین شهر تهران، بیشتر از حد متوسط و تحرک اجتماعی میان‌نسلی برای مردان صعودی و برای زنان نزولی بود.

The Role of Communicative Skills in Intergenerational Social Mobility: A Case Study: Tehran’s Over-30-Year-Old Citizens

One of the indicators of judging the development of a society is the social mobility especially, its ascending vertical type and the factors affecting it. This study aims at  investigating the role of speech skills, selfdisclosure, writing skills, and the use of communication technologies in intergenerational social mobility. It is a quantitative research in which the survey method and the researchermade questionnaire have been used. The statistical population included 5,240,090 people selected from Tehran’s over30yearold citizens . The sample was 384 persons selected through Cochran’s formula and Sampling was done in the form of multistage clusters. The results revealed that communication skills and population variables had affected the citizens’ intergenerational social mobility with a coefficient of 0.19. Writing skill with β: 0.23 and selfdisclosure with β: 0.24 also had affected intergenerational social mobility. There was no significant relationship between speech skills and using communication technologies and intergenerational social mobility. Besides, gender variable with β: 0.34 and marital status variable with β: 0.11 had affected social mobility. Based on the ttest and considering gender variable, vertical intergenerational social mobility was more in men and considering marital status, it was more in singles. Tehran citizens’ communication skills were more than average and their intergenerational social mobility was ascending for men and descending for women.