سیاستگذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران: پیشینه، الگوها، و آسیب‌ها (با تاکید بر مفهوم مرجعیت)

در این مقاله به بررسی آسیب‌شناسانۀ نظام سیاستگذاری فرهنگی کشور با تاکید بر مفهوم «مرجعیت» می‌پردازیم. در حوزۀ سیاستگذاری، ارزش‌های حاکم بر ایده‌ها و تصورات بازیگران عرصۀ سیاستگذاری، محتوای سیاست‌ها را شکل می‌دهد؛ این مرحله، نقطۀ آغازین تاثیر مرجعیت بر امر سیاستگذاری است. اکنون تفاوت‌های موجود در تعریف، حدود، و گستره فرهنگ از نگاه بازیگران سیاستگذاری، کاملاً قابل‌فهم، و به‌تبع آن، مرجعیت در سیاستگذاری فرهنگی نیز متفاوت و گاهی متعارض خواهد بود. از دریچه مرجعیت آنچه در نتیجۀ ارزیابی وضعیت سیاستگذاری فرهنگی کشور به‌دست می‌آید، یک یا چندین گزاره‌ از این گزاره‌ها است: امکان یا امتناع در سیاستگذاری، دلیل سیاستگذاری، رویکرد مختار در اصل مداخله، و سازوکار مداخله دولت در سیاستگذاری فرهنگی. افزون‌بر این موارد، در مقاله حاضر موضوعات فقر سیاست یا کثرت سیاست، و ضعف محتوایی سیاست یا نقص اجرا بررسی شده است. با وجود اینکه سال‌ها از آغاز سیاستگذاری فرهنگی در ایران می‌گذرد، و به‌رغم شکل‌گیری گفتمان‌های آموزش‌محور، مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی، و مهندسی فرهنگی در فرایند سیاستگذاری فرهنگی، در مقام عمل، در ایران با پراکندگی تصمیم‌گیری‌ها و تنوع مرجعیت‌ها روبه‌رو هستیم که برون‌داد آن‌ها، در بسیاری از موارد، تعارض و تناقض متقابل میان اقدامات نهاد‌ها و مجموعه‌های فرهنگی درون نظام بوده است. نگاه نقادانه‌ای به پیشینه و الگو‌های سیاستگذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران از چشم‌انداز مرجعیت، با بهره‌گیری از منابع مکتوب و مبتنی‌بر روش توصیفی و تحلیلی، ضمن شناسایی آسیب‌های ناشی از وضعیت موجود‌، ما را به توصیه‌های سیاستی حاصل از این پژوهش رهنمون می‌سازد.

Cultural Policy Making of the Islamic Republic of Iran: Backgrounds, Patterns and Injuries(Emphasizing the concept of referential)

In the policy, the values of politics makers shape the content of policies. This is the starting point for the influence of referential on policy making.when the definition, scope of culture differ from the viewpoint of policy makers, will differ in referential of cultural policy.From the point of view of referential, what is obtained as a result of the assessment of the cultural policy situation in the country is one or more propositions of these propositions: the possibility or refusal of policy, the reason for policy, the principle of intervention in the principle of intervention and the mechanism of government intervention in cultural policy. In addition, poverty Or the plurality of politics, the content’s weakness of the policy, or the failure of the implementation in this article is studied.Despite the fact that many years have passed since the beginning of cultural policy in Iran, in spite of the formation of educational discourses, cultural management and cultural planning and cultural engineering, but in practice, we are faced with the dispersion of decisions and diversity of authority, which is reflected in their incidence in many cases The mutual conflict between the actions of cultural institutions within the system has been.