پهنه‌بندی و تبیین توسعه پایدار اجتماعی- انسانی مناطق روستایی استان چهار محال بختیاری با مدل تاپسیس

هدف اصلی تحقیق حاضر پهنه‌بندی و تبیین توسعه پایدار اجتماعی انسانی مناطق روستایی استان چهار محال بختیاری با مدل تاپسیس بوده است. ابتدا مبانی نظری پایداری اجتماعی و انسانی و سوابق مطالعاتی آن مورد مطالعه قرار گرفت و بعد از اعتبارسنجی توسط متخصصان در سطح دهستان‌های استان بررسی شد. روش تحقیق با استفاده از مدل تاپسیس در میان روستاییان 6 شهرستان استان چهارمحال بختیاری در 16 دهستان بوده که روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب در 130 روستا انجام شد. 18 شاخص‌های اجتماعی انسانی در پنج بعد پویایی جمعیت، مدیریت آموزش و اطلاعات، امنیت و رضایت اجتماعی، تعاون و سرمایه اجتماعی و بهداشت و سلامت مورد بررسی قرار گرفتند که بعد مدیریت آموزش و اطلاعات بالاترین رتبه و بعد امنیت و رضایت اجتماعی پایین‌ترین رتبه را به خود اختصاص داده است. در پهنه بندی دهستان‌ها، دهستان بازفت پایین با مقدار 0.795 بهترین وضعیت توسعه پایدار اجتماعی روستایی را دارد و پس از آن فلارد و پشتکوه به ترتیب با ارزش نهایی 0.728 و 0.696 وضعیت مساعدتری نسبت به دیگر دهستان‌ها به لحاظ توسعه پایدار اجتماعی روستایی دارند. دهستان دیناران با ارزش وزنی 0.043، پس از دوراهان و دوآب با ارزش نهایی 0.212 و 0.215 ضعیف ترین دهستان‌ها به لحاظ توسعه پایدار احتماعی روستایی بودند. مطابق یافته‌های محلی برای ایجاد هماهنگی و تعادل پایداری اجتماعی انسانی جهت دستیابی به توسعه پایدار متوازن در استان پیشنهادهای کاربردی ارائه گردید.

Zoning and Explaining the Sustainable Socio-human Development of Rural Areas of Chaharmahal Bakhtiari Province with TOPSIS Model

This study mainly aimed at zoning and explaining the sustainable sociohuman development of rural areas of Chaharmahal Bakhtiari province with TOPSIS model. First, the theoretical foundations of social and human sustainability and its study records were studied, and after validation, they were reviewed by ome experts in the rural districts all over the province. TOPSIS model was adopted as an appropriate research method through which a stratified random sampling method was used to draw a sample from the dwellers of 130 villages of 16 rural districts of 6 counties of Chaharmahal Bakhtiari province. 18 sociohuman indicators in five dimensions namely population dynamics, education and information management, security and social satisfaction, cooperation and social capital, and health were examined. Among these indicators, education and information management had the highest rank and social security and satisfaction stood in the lowest position. In rural zoning and ranking, Bazaft rural district with a value of 0.795 has the best status of sustainable rural social development, followed by two other villages namely Felard and Poshtkuh with final values of 0.728 and 0.696 respectively, and with more favorable statuses than other rural areas in terms of sustainable social – human development. Dinaran village with a weight value of 0.043, after two other villages namely Dorahan and Doab, with final values of 0.212 and 0.215 respectively, were the weakest villages in terms of sustainable rural social development. According to the local findings, practical suggestions were presented to create coordination and balance of sociohuman sustainability to achieve balanced sustainable development in the province.