تبیین بسترهای پیاده‌سازی قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در ایران

آزادی اطلاعات از آغاز قرن بیست‌ویکم جایگاه ویژه‌ای یافته و از آن با ‌عنوان اکسیژن دموکراسی یاد می‌شود. در ایران، تصویب قانون مربوط به آزادی انتشار و جریان اطلاعات در سال 1388 بستری را جهت پاسخگویی به نیاز دسترسی آزاد به اطلاعات فراهم آورد. اجرای این قانون می‌تواند در حکم انقلابی اساسی در نظام اداری، اجرایی و مدیریتی کلان کشور ارزیابی شود. ایجاد ساختارهای لازم و بسترهای مناسب از جمله پیش نیازهای اجرای این قانون است. لذا تبیین بسترهای لازم برای اجرایی شدن این قانون و اولویت‌بندی آنها، هدف پژوهش حاضر است.این پژوهش از نوع پیمایشی توصیفی است که با روش آمیخته اکتشافی که ترکیبی از روش‌های کمی و کیفی است، صورت پذیرفت و داده‌های حاصل با کدگذاری و آزمون آماری رگرسیون در نرم‌افزار spss19 تحلیل شد.از تحلیل داده‌ها، شش بستر اصلی تحت عناوین: بستر حقوقی، سیاسی، فرهنگی اجتماعی، فنی، اداری و اقتصادی استخراج شد. بستر فرهنگی اجتماعی با ضریب بتای (0.463) قوی‌ترین متغیر پیش‌بین بر پیاده‌سازی قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات است و بعد از آن به‌ترتیب بستر حقوقی با ضریب بتا (0.231)؛ بستر سیاسی با ضریب بتا (0.13)؛ بستر اقتصادی با ضریب بتا (0.11)؛ بستر فنی با ضریب بتا (0.041) و بستر اداری با ضریب بتا (0.025) قرار دارد.