بررسی سیاست‌گذاری ملی در قبال اقوام ایرانی در منطقه شمال غرب (مطالعه موردی: قوم ایرانی آذری)

یکی از شاخص‌های تاثیرگذار در سیاست‌گذاری امنیتی در منطقه شمال غرب، برآورد وضعیت تعامل حاکمیت با قومیت‌های موجود در این منطقه است. این تعامل در قالب سیاست‌های قومی تبلور می‌یابد. سیاست‌های قومی می‌تواند ابعاد مختلف امنیت، مخصوصاً بعد اجتماعی آن را که با مسائل هویتی سروکار دارد، تحت تاثیر قرار دهد. این در حالی است که سیاست قومی جمهوری اسلامی ایران در این منطقه مورد کم‌توجهی قرارگرفته است. ازاین‌رو دغدغه محقق بر آن قرار گرفت که سیاست قومی ج.ا.ا در منطقه شمال غرب (مناطق آذری‌نشین) را مورد بررسی قرار دهد. در این پژوهش، ضمن استفاده از منابع کتابخانه‌ای و روش تحلیلی توصیفی، پرسشنامه‌ای متشکل از 19 سوال تهیه شد. جامعه آماری شامل 200 نفر از مسئولان و کارشناسان امنیتی و سیاسی مستقر در منطقه شمال غرب هستند که با استفاده از فرمول کوکران 131 نفر از آنان به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. پس از توزیع و جمع‌آوری پرسشنامه‎ها، پاسخ‎ها از طریق نرم‌افزار spss مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. ضریب اعتبار محاسبه‌شده از طریق آلفای کرونباخ (75/.) گویای آن است که پرسشنامه از اعتبار بالا و قابل قبولی برخورداراست. بعد از جمع‎آوری و تجزیه‌وتحلیل اطلاعات نیز مشخص شد که سیاست اتخاذشده در منطقه شمال غرب (مناطق آذری نشین) سیاست وحدت در کثرت با تمایل بر کثرت‌گرایی بوده است.