نقش واسطه‌ای جهت‌گیری دینی با سطح فعالیت جسمانی و خودپندارۀ جسمانی در پسران 18-15 سال

هدف از انجام این پژوهش، تعیین نقش واسطه‌ای جهت‌گیری دینی بین سطح فعالیت جسمانی و خودپندارۀ جسمانی بود. جامعه آماری این پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی بود، شامل تمام دانش‌آموزان پسر 18 15 ساله شهرستان اردکان بود. تعداد 102 نفر از این جامعه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شد. یافته‌ها نشان داد بین سطح فعالیت جسمانی و خودپنداره جسمانی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بر اساس مدل معادلات ساختاری مشخص شد جهت‌گیری دینی نقش واسطه‌ای بین سطح فعالیت جسمانی و خودپنداره جسمانی ایفا نمی‌کند. با توجه به ارتباط بین فعالیت جسمانی و خودپندارۀ جسمانی، تعیین نقش جهت‌گیری دینی به همراه متغیرهایی چون سن و جنسیت ضروری است.

Mediating Role of Religious Orientation between Physical Activity Level and Physical SelfConcept in Boys with 1518 Years Old

The aim of this research was to determine the intermediate role of religious orientation between physical activity level and physical selfconcept. The population of this research, which had a descriptive correlational method, included all 1518 years old boy students in the city of Ardakan. From this population, 102 people were selected by cluster sampling method.Results showed that there is a significant positive relationship between physical activity level and physical selfconcept.  According to the structural equation modelling, it had been showed that religious orientation does not play a mediating role between the level of physical activity and physical selfconcept. With regard to the relationship between physical activity and physical selfconcept, determination of the role of religious orientation with variables such as age and gender is necessary.