ارتباط کمال گرایی و پرخاشگری در بین دانش آموزان ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمال گرایی و پرخاشگری در بین دانش آموزان ورزشکار بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. بدین منظور 333 دانش آموز ورزشکار با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و پرسش-نامه های ویژگی‌های فردی، کمال گرایی چندبعدی در ورزش گتوالز و دان، و پرخاشگری ورزشی بردمیر را تکمیل کردند. روایی پرسش نامه‌ها با بهره گیری از نظرات اصلاحی اساتید روان شناسی و مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران به دست آمد و پایایی آن‌ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0 و 83/0 تعیین شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد، کمال گرایی با پرخاشگری ورزشی دانش آموزان ورزشکار ارتباط مثبت و معناداری داشته است؛ همچنین از میان خرده-مقیاس‌های کمال گرایی، تنها بین خرده مقیاس ادراک فشار والدین با پرخاشگری ورزشی ارتباط معناداری مشاهده نشد. در نتایج تحلیل رگرسیون، خرده مقیاس نگرانی بیش از حد در مورد اشتباهات، به عنوان بهترین پیش بینی کننده پرخاشگری خصمانه شناخته شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، همیشه نمی‌توان کمال گرایی را به عنوان یک عامل منفی در پیش بینی پرخاشگری قلمداد-کرد؛ زیرا کمال گرایی بهنجار، موجب کاهش پرخاشگری می‌شود؛ بنابراین باید به ابعاد بهنجار و نابهنجار کمال گرایی به طور همزمان توجه نمود.