مدل ساختاری عوامل اثرگذار بر هوش معنوی ورزشکاران زورخانه‌ای

روان شناسی دین و مطالعه موضوعات معنوی در دو دهه اخیر، به طور فزاینده‌ای مورد توجه روان‌شناسان مدیریتی قرار گرفته است. با این حال، اهمیت هوش معنوی در محیط‌های ورزشی از طرفی و همچنین نبود ابزاری برای سنجش جایگاه هوش معنوی در محیط‌های ورزشی از طرف دیگر، ضرورت بررسی محیط معنوی ورزش باستانی و چگونگی تاثیر آن را بر کارآیی و عملکرد ورزشکاران روشن می‌کند. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن تمامی باستانی کاران (1100n=) شهرستان یزد در سال 1390 بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند (186n=). ابزار اندازه گیری داده‌ها، پرسشنامه استاندارد هوش معنوی هیلدبرانت (2011) با چهار مولفه تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعه حالت آگاهی سنجیده شد. یافته‌های آزمون آماری استنباطی pls نشان داد بین تمام مولفه‌ها (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعه حالت آگاهی) ارتباط مثبت و معنی داری در سطح 01/0 برقرار است که نشان دهنده ارتباط ساختاری بسیار زیاد هر یک از مولفه‌هاست. نتایج آماره ave نشان داد از میان عوامل اثرگذار بر هوش معنوی، تفکر انتقادی وجودی و توسعه حالت آگاهی بیشترین توان تبیین واریانس هوش معنوی را داشتند. همچنین بر اساس مدل مستخرج، مجذور همبستگی تبیین شده عوامل اثرگذار بر سازه هوش معنوی (958/0 r2:) به دست آمد. با توجه به نتایج پژوهش می‌توان گفت با تقویت یکی از ابعاد وجودی ورزشکاران، مثل بعد جسمانی، می‌توان ابعاد دیگر همچون بعد آگاهی یا توسعه حالات شخصی از بعد معنوی آن‌ها را تقویت کرد و در نهایت، سبب ارتقای سطح جسمانی و روان‌شناختی ورزشکاران شد.