مدل‌سازی تاب‌آوری در ورزش

مطالعه‌ حاضر با هدف طراحی الگوی تاب‌آوری در ورزش انجام شد. پژوهش حاضر از نوع آمیخته بود که به صورت کیفی و کمی انجام گردید. نمونه آماری در بخش کیفی شامل 20 نفر از متخصصان آگاه به موضوع پژوهش و در بخش کمی، جامعه آماری شامل ورزشکاران فعال در حوزه ورزش بودند. ابزار اندازه‌گیری در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه و مصاحبه بود. نتایج کیفی پژوهش حاضر نشان داد مقوله‌ تاب‌آوری در ورزش توانسته به طرز صحیحی در جایگاه مقوله‌ مرکزی قرار گیرد و تعداد 30 مقوله بنیادی در تبیین الگوی این مدل موثر واقع شوند. این مدل می‌تواند تبیین و سبب‌شناسی تاب‌آوری در ورزش را تسهیل کند. همچنین این مدل می‌تواند پس از سنجش وضعیت تاب‌آوری در ورزش و ارزیابی نقاط مثبت و منفی بالقوه آنها جهت برنامه‌ریزی در ورزش به کار برود که بدین طریق تاب‌آوری ورزشکاران بهبود یابد. نتایج کمی نشان داد مدل پژوهش از برازش کافی برخوردار است.

Modeling resilience in sport

The present study was conducted to design a resilience model in sports. The present study was a mixed study that was conducted qualitatively and quantitatively. The statistical sample in the qualitative part included 20 experts aware of the subject of research and in the quantitative part of the statistical population included athletes active in the field of sports. The measurement tools in the present study included a questionnaire and an interview. The qualitative results of the present study showed that the category of &resilience in sports& could be correctly placed in the position of the central category and 30 basic categories were effective in explaining the model of this model. This model can facilitate the explanation and etiology of resilience in sport. This model can also be used for accurate planning after measuring the status of resilience in sports and evaluating their potential positive and negative points, thus improving the resilience of athletes. Quantitative results showed that the research model has sufficient fit.