ارتباط فعالیت بدنی با درگیری تحصیلی و عوامل روان شناختی دانشجویان در دوران قرنطینه

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی، درگیری تحصیلی در آموزش مجازی، استرس، اضطراب و افسردگی در دانشجویان در دوران قرنطینه بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود که با استفاده از پرسش‌نامه به‌صورت مقطعی انجام شد. جامعه موردنظر پژوهش دانشجویانی بودند که از طریق آموزش مجازی در منزل مشغول به تحصیل بودند.287 نفر به‌عنوان نمونه در این پژوهش شرکت داشتند که از روش نمونه‌گیری گلوله برفی برای انتخاب نمونه‌ها استفاده شد. بررسی نتایج به‌صورت ترکیبی از روش‌های کمی و کیفی بود در روش کیفی از راهنمای تفسیر پرسش‌نامه‌های فعالیت بدنی و استرس، اضطراب و افسردگی به بررسی فردبه‌فرد افراد به‌صورت رتبه‌ای پرداخته شد. در روش کمی از دو دسته آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای آمار توصیفی از شاخص‌های گرایش به مرکز و پراکندگی و برای آمار استنباطی با توجه به عدم نرمال بودن داده‌ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج این پژوهش در بررسی‌های کیفی نشان داد که 68 درصد دانشجویان ازنظر فعالیت بدنی غیرفعال هستند و 23 درصد از حالت نرمال استرس، 81 درصد از حالت نرمال اضطراب و 49 درصد از حالت نرمال افسردگی خارج‌شده‌اند. در بررسی‌های کمی آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که درگیری تحصیلی دانشجویان در آموزش مجازی دانشگاه با فعالیت بدنی و سن دارای ارتباط معنادار و مثبت و با افسردگی و اضطراب دارای همبستگی معنادار معکوس بود. همچنین فعالیت بدنی با استرس، اضطراب و افسردگی همبستگی معنادار معکوس داشت.