نقش عوامل روانی-اجتماعی در پیش‌بینی فعالیت‌بدنی دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش عوامل روانیاجتماعی در پیش‌بینی فعالیت های بدنی دانش‌آموزان بود. نمونۀ پژوهش، تمامی دانش‌آموزان 11 تا 18 سالۀ مدارس دولتی شهر تهران در نیمسال اول تحصیلی 98-97 بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش به‌منظور اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از پرسش‌نامه‌های ورزش در اوقات فراغت گودین و شفرد (1985)، خودکارآمدی فعالیت‌بدنی و حمایت اجتماعی نورمن و همکاران (2005) و پیامد مورد انتظار ورزش رسنیک و همکاران (2000) بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان دادند بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی با فعالیت‌بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد؛ اما بین انتظار پیامد و فعالیت‌بدنی ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج بیانگر این بود که حمایت اجتماعی و خودکارآمدی 14.5 درصد از واریانس کل میزان تغییرات فعالیت‌بدنی دانش‌آموزان را تبیین می‌کنند و حمایت اجتماعی پیش‌بین قوی‌تری نسبت به خودکارآمدی است.برای افزایش فعالیت‌بدنی نوجوانان می‌توان در هر برنامۀ مداخله‌ای از حمایت‌های اجتماعی،به‌خصوص حمایت های والدین و دوستان به‌عنوان یک عامل مهم استفاده کرد.

The Role of Psychosocial Factors in Predicting Physical Activity of Students

The purpose of this study was to predict the physical activity of students. The research community included all students aged 11 to 18 years old in public schools in Tehran during the first semester of the academic year of 20182019 which is selected by the sampling method. In this research, in order to measure the variables of the research, Godin and Shefard athletic exercise questionnaires (1985), Selfefficacy of physical activity and social support of Norman et al. (2005) and the expected outcomes of the exercise of Reconik et al. (2000) were carried out. The research results showed that there was a positive and significant relationship between social supports and social selfefficacy with physical activity, but there was no significant relationship between exogenous outcome and physical activity. Also, the results of multiple regression showed that social support and selfefficacy explain 14.5% of the total variance of students’ physical activity changes and social support is a stronger predictor of selfefficacy. In order to increase physical activity adolescents can be used as an important factor in any intervention program of social support, especially parents and friends.