ارتباط سرسختی‌ذهنی با فرسودگی ورزشی در ورزشکاران آسیب‌دیده حرفه‌ای

هدف این پژوهش، بررسی رابطه استحکام ذهنی و فرسودگی ورزشی در ورزشکاران حرفه ای آسیب دیده بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی و کاربردی بود. نمونه آماری را 142 نفر از ورزشکاران آسیب دیده در سطح حرفه ای با دامنه سنی 15 تا 35 سال در رشته های مختلف با استفاده از نمونه گیری در دسترس تشکیل دادند. از پرسش نامه های استحکام ذهنی و فرسودگی ورزشی برای جمع آوری داده ها و از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده و آزمون تی برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد استحکام ذهنی با ضریب همبستگی 0.42 با فرسودگی ورزشی ورزشکاران آسیب دیده ارتباط قوی منفی دارد. براساس مدل رگرسیون، 18 درصد از واریانس فرسودگی توسط واریانس استحکام ذهنی تبیین می گردد. آزمون تی مستقل، تفاوت معنادار بین استحکام ذهنی و فرسودگی ورزشکاران آسیب دیده زن و مرد را تایید کرد. در کل یافته ها نشان داد هرچه استحکام ذهنی ورزشکاران بالاتر باشد احتمال فرسودگی در دوران آسیب دیدگی کمتر است.

Relationship of Mental Toughness with Deterioration in Injured Professional Athletes

The descriptive methodology was used to investigate the relationship between mental toughness and athlete burnout in injured professional athletes. The available sample was consisted of 142 professional injured athletes, aged from 15 to 35 in different fields. Data collection was performed based on mental toughness and athlete burnout questionnaires. The data were analyzed using Pearson correlation coefficient, simple regression and ttest. The results indicated that athletic mental toughness with a correlation coefficient of 0.42 had a negative strong correlation with the athlete burnout of injured athletes. The regression showed, 18% of athlete burnout variance which is explained by the variance of mental toughness. Independent ttest confirmed the significant difference between mental toughness and athlete burnout of injured male and female athletes. It can be concluded that athletes with higher mental toughness have less chance of athlete burnout during the period of injury.