ارتباط وضعیت محل زندگی و فعالیت‌بدنی: نقش میانجی‌گری عوامل روانشناختی اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه وضعیت محل‌زندگی با فعالیت بدنی و میانجی‌گری عوامل روان‌شناختی اجتماعی بود. روش پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی و کاربردی بود. نمونه آماری پژوهش، 370 نفر از افراد مراجعه‌کننده به پارک های سطح شهر اهواز برای انجام فعالیت بدنی بود که به‌ روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه پژوهشگرساخته بود که در دو بخش وضعیت محل زندگی و عوامل روان‌شناختیاجتماعی تنظیم شد. داده های پژوهش با استفاده از پی.ال.اس. تجزیه‌ و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که علاوه‌ بر رابطه مستقیم وضعیت محل‌زندگی و عوامل روان‌شناختی اجتماعی با فعالیت بدنی شهروندان اهوازی، نقش میانجی‌گری عوامل روان‌شناختیاجتماعی نیز مشاهده شده است؛ بنابراین، اگر امکان تغییر شاخص های مرتبط با محل‌زندگی افراد مانند هم‌جواری وجود نداشته باشد، با تقویت عوامل روان‌شناختی اجتماعی از طریق آگاهی شهروندان از فواید چند گانه فعالیت‌بدنی و فعالیت های تفریحی، می توان موانع محیطی فعالیت‌بدنی را کاهش داد.