بررسی اثر بازخورد خودکنترلی و اضطراب صفتی بر یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی و اضطراب صفتی بر یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی بود. بدین‌منظور، 80 آزمودنی به‌ روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامۀ اضطراب صفتی حالتی اشپیل‌ برگر (1983) استفاده شد. آزمودنی‌ها براساس نتایج پرسش‌نامه به دو گروه اضطراب (کم یا زیاد) و براساس نوع بازخورد به دو گروه (خودکنترل یا جفت‌شده) تقسیم شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس موردبررسی قرار گرفت. یافته‌های مرحلۀ یادگیری در عامل اضطراب و بازخورد متفاوت می‌باشد و آزمودنی‌های گروه بازخورد خودکنترلی با اضطراب صفتی کم نسبت به سایر گروه‌ها اجرای بهتری را از خود نشان داده‌اند. به‌نظر می‌رسد که هنگام ارائۀ بازخورد خودکنترلی، توجه به سطح اضطراب صفتی از اهمیت خاصی برخوردار است؛ بنابراین، اجرای پژوهش‌های بیشتر در‌این‌زمینه توصیه می‌شود.

A Study on the Effect of SelfControl Feedback and Trait Anxiety on Learning the Motor Skill of Throwing Dart

The present paper aims to examine the effect of selfcontrol feedback and trait anxiety on learning the motor skill of throwing dart in high school boy students. Accordingly, 80 subjects were selected by convenience sampling method. Spielberger statetrait Anxiety Inventory (1983) was used to collect data. The subjects were divided into two anxiety groups (lowhigh) based on the questionnaire results and two groups (selfcontrol; paired) based on type of feedback. Data were analyzed using covariance analysis test. The findings of learning stage were different in terms of anxiety and feedback. The subjects of selfcontrol feedback group with low trait anxiety exhibited better performance than other groups. It seems that consideration of trait anxiety level bears special importance at the time of providing selfcontrol feedback. Therefore, it is recommended to conduct further studies in this area.