پاتوس و حال‌وهوای بنیادین نزد هایدگر به‌سوی یک تربیت حالمند و تیماردارانه

در این مقاله یافتگی و حال‌وهوای بنیادین را در نسبت با پاتوسِ ارسطویی تحلیل کرده و از چنین تحلیلی به تربیت حالمند و مجال‌دهنده پرداخته می‌شود. ازاین‌رو مفهوم پاتوس را بررسی و با تفسیر هایدگر از پاتوس به عمل متاثرشده و درعین‌حال کنشگر می‌رسیم که اگزیستانسیال بنیادین یافتگی را ترسیم می‌کند که با متاثرشدگی از چیزها، آدم‌ها و جهان پیرامونی رفتار-عمل در بستر طرح‌افکنی پرتاب‌شده مطرح می‌شود. با این تلقی احساسات و حال‌وهواهای بنیادین به‌مثابه اموری بنیادین مطرح می‌شوند که سبب بیداری و رفتن به‌سوی امکان دیگر از هستی‌اند. ازاین‌رو بر اساس آموزه‌های هایدگر، تربیت حالمند با اساسی پنداشتن حال‌وهواهای بنیادین، تربیت را در بستر جهان‌مندی و نسبت‌مندی با چیزها و دیگران و آری‌گوی به امکانات فهم می‌کند که به شیوۀ طرح‌افکنی پرتاب‌شده، فهمی حالمند را ممکن می‌سازد که سبب گشودگی به هستی و امکانات متعدد تربیت بر اساس حال‌وهواها می‌شود.

heidegger’s pathos and fundamental attunementtowards a moodiness’ and concernful education

in this article, we examine the concepts of attunement and fundamental attunement in relation to aristotelian pathos, and in this way, we are guided to a positive andmoodiness’ education. therefore, we examine the concept of pathos and with heidegger's interpretation of pathos, we arrive at action affected and at the same time active, which draws the fundamental existenzial attunement in which behavior-action is raised in the projective context by being influenced by things, people and the surrounding world. with this consideration, basic feelings and attunement are presented as basic things that cause awakening and moving towards another possibility of being.therefore, according to heidegger's teachings, moodiness’ education , by considering offundamental attunement as essential, understands education in the context of worldhood, relation to things and others and yes-saying to possibilities which makespossible a better understanding then causes openness to being and numerous possibilities of moodiness’ education.