تحلیل جامعه شناختی آموزش موسیقی کلاسیک در ایران از نظرگاه پیر بوردیو مورد مطالعه: ساز پیانو

امروزه در ایران یادگیری سازهای کلاسیک غربی از جمله پیانو، رواج قابل توجهی یافته‌است‌. می‌توان گفت یاددهی ساز پیانو علاوه بر بعد تکنیکال، نیازمند بررسی از جنبه‌های دیگریست که به هنگام آموزش، مدرس باید درنظر داشته‌ باشد. رویکردی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته، رویکرد جامعه‌شناسانه است. از این منظر، پیر بوردیو جامعه‌شناس قرن بیستم تاثیرات قابل توجهی بر تئوری‌های اجتماعی و جامعه‌شناسی تعلیم و تربیت گذاشته و تحولاتی روش‌شناختی در این حوزه‌ها ایجاد کرد‌ه‌است. این پژوهش سعی دارد با تکیه بر نظریات بوردیو نشان دهد، فراتر از موضوع استعداد و هوش موسیقیایی، مسائل متعددی وجود دارد که باعث می‌شود یک هنرجو نسبت به دیگری در اجرای قطعات عملکرد بهتری از خود نشان دهد. ضمن این که چگونه می‌توان به راهکارهایی دست یافت که علاوه بر آن که باعث رشد و بالابردن مهارت‌های نوازندگی هنرجویان ‌شود؛ مانع از بازتولید تثبیت و هژمونی طبقه مسلط جامعه گردد؟ در این پژوهش از روش تحقیق، تحلیل محتوا استفاده شده‌است.