تبیین و تحلیل وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران دوره صفویه با تکیه بر نظریه اعتماد پیوتر زتومکا

ایران در دوره صفویه بویژه درعهد شاه عباس اول  ( 1038 978 ق / 1629 1571م ) رشد سیاسی، فرهنگی واقتصادی قابل توجهی را تجربه کرد.لذا با توجه به اهمیت اعتماد و سرمایه اجتماعی درتوسعه پایدار، در این جستار تلاش شده است با تکیه برنظریه اعتماد زتومکا، وضعیت سرمایه اجتماعی ایران اواخر دوره صفوی بررسی شده و به این پرسش پاسخ داده شود که آیا نظام اقتصادی ایران دوره صفویه امکان و ظرفیت‌های فرهنگی اجتماعی لازم جهت استمرار رونق اقتصادی و حتی گام نهادن در مسیر نظام سرمایه داری را داشته است ؟ بر این اساس در این پژوهش با رویکرد توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع  تاریخی از طریق بررسی و تحلیل شاخصه های اعتماد زتومکا، وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران دوره صفویه مورد واکاوی قرارگرفت. یافته‌های این پژوهش نشان می دهد رواج ترکیبی از عوامل زمینه ای اجتماعی و فرهنگی همچون تقدیرگرایی، فساد مالی، رشوه، نفاق، حال گرایی و عدم خطر پذیری به عنوان کاهنده‌های اعتماد وسرمایه اجتماعی در این دوره عمل کرده‌اند. از این رو چنین می توان نتیجه گرفت که سرمایه اجتماعی پایین ظرفیت‌ لازم را برای ورود ایرانیان به مدار توسعه فراهم نمی کرد.

explaining and analyzing the status of social capital and public trust in safavid irananalysis of the role of trust culture in the economic system of safavid iran

the safavid rule(907 1135 ah/1502 1722 ad) fell in spite of its initial prosperity and as a result of internal invasion of the cholzai afghan in (1135 ah 1722 ad). in this article by explaining and analyzing the characteristics of public trust , and examining the status of public trust and confidence in safavid iranian society, an attempt is made to answer the question of whether the economic system of svafid iran had the necessary conditions and cultural and social capacities necessary  for sustainable growth and development and even becoming a step in the path of  a capitalist system? based on this , in this research with descriptive analytical approach and using the sources and documents of library history and by explaining and analyzing the characteristics of trust, the possibility of sustainable growth and the development of the iranian economy in the sfavid period has been studied based on zetomka’s theory. in this factor study, the findings of this study show that the prevalence of a combination of social and cultural factor such as density, corruption, bribery, hypocrisy, modernism and the lack of risk and the main effective components in reducing trust and social capital in this periods have been considered. the research finding indicates that it can be concluded the economic system of safavid period in terms of fragile status of low social capital and low social trust and as a result of low social participation, public trust lacks the necessary capacity to keep iranians in development orbit and continuation of the prosperity and the facilities necessary for sustainable growth and development did not provide.