نقد هویت ملّی و ایرانیت مورد تعریفِ روزنامۀ حبل المتین کلکته بر اساس پارادایم مدرنیستی ملی گرایی

از دورۀ ناصرالدین شاه به بعد شاهد ظهور گفتمان ناسیونالیسم و تعریفی از هویت ملی بر اساس مولفه های «ابدی باوری» در ایران هستیم. تجربۀ یکصد ساله نشان می دهد که چنین تعریفی از هویت ملی در تحقق وحدت ملی و تامین حقوق ایرانیان آسیب هایی داشته است. از سوی دیگر امروزه تعریف واحدی از هویت ملی در بین اندیشمندان و نخبگان وجود نداشته و بحث هایی جدی در این زمینه در جریان است. این در حالی است که حفظ ایران نیازمند ناسیونالیسمی مبتنی بر حق حاکمیت ملت، رضایت و تامین حقوق و منافع همۀ اعضای ملت است. بر این اساس، بازخوانی و نقد تعریف هویت ملی بر اساس مولفه های «ابدی باوری» ضروری است. در این میان علیرغم اینکه حبل المتین به ترویج مناسبات دولت و ملت در معنی مدرن پرداخته اما هویت ملی را بر اساس مولفه های ابدی باوری تعریف می کند. سوال مقالۀ حاضر این است که بر اساس «پارادیم مدرنیستی ملی گرایی»، چه نقدی بر هویت ملی مورد تعریف نشریۀ مزبور وارد است؟ یافته های تحقیق نشان می دهد، تعریف حبل المتین از ایرانیت و هویت ملی بر اساس تعریف قومی-فرهنگی از ملت بوده و نسبتی با ملت مدرن ندارد.

Critique of National Identity and Iranianism as Defined by Ḥabal Al-Matin of Calcutta Based on the Modernist Paradigm of Nationalism

From the time of Nasser alDin Shah onwards, we have witnessed the emergence of the discourse of nationalism and the definition of national identity based on the components of perennialism in Iran. One hundred years of experience show that such a definition of national identity has been detrimental to the realization of national unity and the protection of the rights of Iranians. On the other hand, today there is no single definition of national identity among thinkers and elites and serious discussions are underway in this regard. At the same time, the preservation of Iran requires a nationalism based on the sovereignty of the nation, the satisfaction and security of the rights and interests of all members of the nation. Accordingly, it is necessary to reread and critique the definition of national identity based on the components of perennialism. In the meantime, despite the fact that Habal alMatin has promoted the relationship between the state and the nation in the modern sense, it defines national identity based on the components of perennialism. The question of the present article is that according to the modernist paradigm of nationalism, what is the critique of the national identity defined by this publication? Findings show that the definition of Iranian identity and national identity is based on the ethniccultural definition of the nation and has no relation with the modern nation.