واکنش رنگدانه‎های فتوسنتزی، تسهیم ماده خشک و محتوای نیترات گیاه خرفه (portulaca oleracea) به تغذیه گیاهی

نیتروژن و فسفر مهم‎ترین عناصر غذایی در تغذیه گیاهی به شمار می‏روند ولی کاربرد نامناسب آنها جنبه‏های فیزیولوژیکی گیاه را تحت تاثیر قرار می‏دهد. بنابراین, به منظور بررسی واکنش برخی پارامترهای فیزیولوژیکی گیاه خرفه به تغذیه گیاهی، آزمایشی به صورت کرت‎های خرد شده در زمان در قالب طرح پایه بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار، که در آن تغذیه گیاهی به عنوان عامل اصلی در نه سطح شامل t0: شاهد (عدم مصرف کود)؛ t1: کود مرغی بر اساس نیاز نیتروژن گیاه ؛ t2: کود مرغی بر اساس نیاز فسفر گیاه؛ t3: کود گاوی بر اساس نیاز نیتروژن گیاه؛ t4: کود گاوی بر اساس نیاز فسفر گیاه؛ t5: کود شیمیایی معادلt1 ؛ t6: کود شیمیایی معادل t2؛ t7: کود شیمیایی معادل t3 و t8: کود شیمیایی معادل t4 و تاریخ برداشت به عنوان عامل فرعی در دو سطح شامل دو تاریخ 5 و 25 مرداد ماه بود، انجام شد. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی از منبع آلی و شیمیایی براساس نیاز نیتروژنی و فسفری گیاه خرفه محتوای کلروفیل a و کلروفیل b را نسبت به شاهد به‎طور معنی‎داری افزایش دادند. در برداشت اول تیمار t8 با میانگین 33/0 میلی‎گرم در گرم کمترین میزان کاروتنوییدها را نشان داد، در برداشت دوم نیز، کمترین میزان کاروتنوییدها مربوط به تیمار t2 و t7 به ترتیب با میانگین‎های 43/0 و 45/0 میلی‎گرم در گرم بود و اختلاف معنی‎داری با t1و t3 نداشت. در تیمارهای آلی نیز مشاهده شد. میزان تسهیم ماده خشک برگ: ساقه تیمارهای کود مرغی (7/3:39/60) متعادل‎تر از تیمارهای کود گاوی بود (4/6:36/63). میزان نیترات تیمارهای کود مرغی و کود گاوی به‎طور معنی‎داری کمتر از تیمارهای کود شیمیایی بود. به‎طور کلی می‎توان اظهار کرد که تغذیه گیاه با منبع کود مرغی برای فتوسنتز و تولید گیاه خرفه نسبت به تامین نیتروژن از کود معدنی و حتی کود گاوی برتری نشان داده و منجر به افزایش قابل ملاحظه تولید و سلامت محصول می‎شود.