تاثیر قارچ میکوریزی و سیلیکون بر تولید اسمولیت های سازگار در افزایش تحمل به کم-آبی درکشت هیدروپونیک خیار گلخانه ای Cucumis Sativa))

خشکی مهمترین فاکتور محدود کننده رشد گیاهان است. قارچ های میکوریزی و سیلیکون با تعدیل اثرات نامطلوب خشکی در گیاهان باعث بهبود روابط آب و جذب بهتر فسفر، به عنوان یک عامل مثبت درکاهش اثرات تنش های غیرزیستی و زیستی در بعضی از گیاهان در برابر تنش شناخته شده اند. گیاه خیار cucumis sativa)) در مراحل اولیه رشد نیاز آبی بالایی دارد و کم آبی به شدت باعث کاهش عملکرد آن می شود و این امر سبب استفاده زیاد آب در کشت های گلخانه ای و ایجاد بیماری های قارچی می شود. از این رو هدف از این آزمایش بررسی و استفاده از قارچ میکوریز آربوسکولار و سیلیکون و مقایسه نقش این دو در امکان کاهش نیاز آبی در خیار گلخانه ای تحت شرایط کاهش میزان آب آبیاری است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار با تیمارهای سیلیکون 2/0 میلی مولار، قارچ میکوریز آربوسکولار (glomus intraradices)و خشکی در شرایط کشت هیدروپونیک در محیط گلخانه بر روی گیاه خیار انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار با قارچ میکوریزی به تنهایی و به همراه خشکی باعث افزایش معنی دار میزان فسفر میوه، ریشه و برگ و قند محلول برگ و ریشه گیاه شد. تنش خشکی باعث افزایش معنی دار میزان پرولین، قند احیا کننده و محلول، و کاربرد سیلیکون و اعمال تنش نیز باعث افزایش مقدار قند در میوه، برگ و ریشه گیاه شد. این افزایش در سطح اطمینان95 % معنی دار شد. بنابراین کاربرد قارچ میکوریزی و سیلیکون باعث تولید اسمولیتهای سازگار و مقابله با اسیب ناشی از تنش خشکی در این پژوهش شد.