تاثیر تنش شوری بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و محتوای کلروفیل برگ در ژنوتیپ-های حساس و متحمل به شوری گلرنگ (carthamus tinctorius l.)

تنش شوری از جمله عوامل مهم محیطی است که موجب کاهش رشد و عملکرد گیاهان بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک جهان گردیده است. فعال شدن سیستم آنتی‌اکسیدانی در گیاهان بعنوان یکی از مکانیسم های دفاعی در راستای تحمل به شوری عمل می کند. تغییر در فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان کاتالاز و پراکسیداز، محتوای نسبی آب و غلظت کلروفیل و کارتنویید در هشت ژنوتیپ گلرنگ (‍carthamus tinctorius l.) که از نظر تحمل به تنش شوری (4 ژنوتیپ متحمل و 4 ژنوتیپ حساس) متفاوت بودند، مورد مقایسه قرار گرفت. این تحقیق به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه‌ای و کشت ماسه‌ای انجام شد، که تیمار شوری در پنج سطح با استفاده از کلرورسدیم در محلول غذایی هوگلند در سطوح شوری 0، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار اعمال گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر شوری، ژنوتیپ و اثرمتقابل شوری × ژنوتیپ بر همه صفات مورد مطالعه معنی-دار بوده است. شوری منجر به افزایش محتوای کلروفیل و کارتنویید برگ و فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاهش محتوای نسبی آب و فعالیت آنزیم کاتالاز گردید. ژنوتیپ‌های حساس از میزان فعالیت کمتر آنزیم کاتالاز برخوردار بودند. تحت شرایط تنش شوری میزان کلروفیل در ژنوتیپ‌های متحمل به شوری بالاتر از میزان آن در ژنوتیپ‌های حساس به شوری بود. ژنوتیپ pi-506426 بعنوان متحمل ترین، حاوی بیشترین محتوای رنگدانه‌های برگی در شرایط حداکثر شوری نیز بود.