تاثیر غلظت های مختلف مس و نیکل بر روی برخی شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی در گیاه بامیه (Hibiscus esculentus L.)

مس و نیکل از عناصر ضروری برای فرآیندهای پایه سلولی به شمار می روند، اما در غلظت های بالا برای گیاهان سمی می باشند. در مطالعه حاضر دانه رست های 4 روزه به گلدان های 1 لیتری محتوی محلول هوگلند انتقال داده شدند. پس از 10 روز به منظور تیمار، فلزات مس و نیکل به صورت سولفات مس ) (cuso4 و سولفات نیکلniso4 ) ( و در غلظت های (0، 25، 50، 100و 200 میکرو مولار) به طور جداگانه به محیط کشت اضافه شدند. نتایج نشان داد که در گیاهان تحت تاثیر تمام غلظت های مس و نیکل میزان رنگیزه های فتوسنتزی، سطح برگ، میزان رشد طولی، وزن تر و وزن خشک تحت تاثیر تیمارهای 50، 100و200 میکرو مولار مس و تیمارهای100و200میکرو مولار نیکل در مقایسه با نمونه های شاهد کاهش یافته اند. محتوای قند محلول اندام هوایی و ریشه گیاهان تحت تیمار تمام غلظت های نیکل و غلظت های50، 100و200 میکرو مولار مس افزایش معنی داری را نسبت به نمونه های شاهد نشان داد. به علاوه میزان مالون دی آلدیید پراکسید هیدروژن و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز) در اندام هوایی و ریشه گیاهان تحت تیمار غلظت های 50، 100و میکرو مولار200 مس و نیکل افزایش چشم گیری را نسبت به نمونه-های شاهد داشتند. نتایج نشان داد که غلظت های بالای مس و نیکل اثرات منفی بر روی گیاه بامیه دارند و افزایش آنزیم های آنتی اکسیدان و تولید پراکسید هیدروژن ممکن است به عنوان یک شاخص برای حساسیت به مس و نیکل به شمار رود .