اثر متقابل متیل جاسمونات و سلنات سدیم بر برخی پارامتر های فیزیولوژیکی در گیاه گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.)

سلنیوم در برخی موجودات به عنوان عنصر ضروری محسوب می شود اما غلظت های بالای آن منجر به ایجاد سمیت در گیاهان می گردد. در این پژوهش تاثیر بر هم کنش متیل جاسمونات و سلنات سدیم بر میزان رشد، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، فنل وآنتوسیانین گیاه گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا بذرها برای جوانه زدن در پتری دیش های استریل قرار گرفتند، بعد از جوانه زنی به گلدان های حاوی ماسه مرطوب منتقل شده و بعد از ایجاد برگ دوم تحت تیمار سلنات سدیم ( 0، 30 و 60 میکرومولار) و متیل جاسمونات ( 0، 50 و 100 میکرومولار) قرار گرفتند. بعد از بیست روز گیاهان برداشت شدند و سنجش های مورد نظر انجام شد. در تیمار بر هم کنش متیل جاسمونات و سلنات سدیم افزایش رشد مشاهده شد که در مقایسه با مقادیر بدست آمده برای هر یک از تیمار های فوق به تنهایی معنی دار است. غلظت کلروفیل هایa وb در همه تیمار ها کاهش نشان می دهد و محتوای کاروتنویید ها فقط در تیمار 60 میکرومولار سلنات سدیم افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها دارد. با افزودن متیل جاسمونات به محیط کشت محتوی سلنات سدیم، محتوای فنل و آنتوسیانین گیاهان تحت تیمار در مقایسه با تیمار سلنات به تنهایی افزایش معنی-داری نشان می دهند. متیل جاسمونات تاثیر معنی داری بر تجمع پرولین ندارد، در حالی که سلنات سدیم به تنهایی و در تیمار بر هم کنش با متیل جاسمونات موجب افزایش پرولین برگ و ریشه شده است. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد که تیمار توام سلنات سدیم و متیل جاسمونات در گیاه گوجه فرنگی جهت بهبود اثرات مخرب سلنات سدیم مفید می باشد.