تاثیر پاکلوبوترازول بر بهبود تحمل به خشکی در گیاهچه‌های کلزا (.Brassica napus L) در شرایط کشت درون شیشه (in vitro)

تنش خشکی به عنوان یک عامل محدود کننده تولیدات گیاهی است. جهت به حداقل رساندن اثرات سو این تنش ترکیبات متعددی مورد استفاده قرار گرفته است. در این پژوهش اثر پاکلوبوترازول به عنوان یک تنظیم کننده تریازولی بر پارامترهای مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهچه‌های کلزا تحت تنش خشکی در شرایط کشت درون شیشه بررسی شده است. بذرهای گیاه کلزا پس از ضدعفونی، در محیط کشت ms حاوی غلظت‌های صفر، 4 و 8 درصد وزنی مانیتول (سطوح مختلف خشکی) و غلظت‌های صفر، 10 و 20 ppm پاکلوبوترازول کشت گردیدند. همچنین جداکشت‌های ساقه گیاهچه‌های کلزای حاصل از کشت بذر در محیط‌های کشت ms حاوی هورمون‌های ریشه‌زایی و کالوس‌زایی به همراه مانیتول (0، 4 و 8%) و پاکلوبوترازول (0 و 10 ppm ) کشت گردید. نتایج به دست آمده پس از 4 هفته نشان داد طول اندام هوایی و ریشه، وزن خشک ریشه و اندام هوایی، مقدار کلروفیل a، کلروفیل کل، کاروتنوییدها، درصد ریشه‌زایی، درصد کالوس‌زایی و وزن‌تر کالوس‌ها در تنش خشکی کاهش معنی‌داری داشته است، در حالی که مقدار پراکسیداسیون لیپید و قندهای احیا کننده و پرولین تحت تنش خشکی افزایش یافت. کاهش میزان پراکسیداسیون لیپید و افزایش طول و وزن ریشه و اندام هوایی، قندهای احیا کننده، پرولین، رنگیزه‌های فتوسنتزی و پروتیین در گیاهچه‌هایی که به طور توام با پاکلوبوترازول و تنش خشکی تیمار شده بودند، نسبت به گیاهجه‌هایی که فقط در معرض تنش خشکی بودند؛ احتمالا نشان دهنده کاهش خسارت ناشی از تنش خشکی در این گیاهچه‌ها است. بنابراین پاکلوبوترازول به ویژه در غلظت 10 ppm در رفع آسیب‌های حاصل از تنش در گیاهچه کلزا موثرتر بود.