تاثیر میواینوزیتول بر بیومس و متابولیت های ثانویه ریشه نابجای گل راعی

گل‌راعی یک گیاه دارویی سنتی است که برای درمان افسردگی و بهبود زخم استفاده می‌شود. وابستگی به منابع طبیعی و روش‌های کشت سنتی اغلب به ماه‌ها و سال‌ها زمان برای دست‌یابی به گیاهان دارویی نیاز دارد. ایجاد سیستم کشت سوسپانسیون ریشه نابجا می‌تواند تکثیر در مقیاس وسیع، بهبود نژاد و حفاظت از گونه را تسریع بخشد. اما بهینه‌سازی و تولید در مقیاس وسیع نیازمند افزایش بیومس و متابولیت‌های ثانویه ریشه است. در این پژوهش تاثیر غلظت‌های مختلف میواینوزیتول (50، 75، 100، 125، 150، 175، 200، 225، 250 و 275 میلی‌گرم بر لیتر) بر روی بیومس، فنل، فلاونوئید، درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی dpph و مقادیر متابولیت‌های ثانویه ریشه نابجای گل‌راعی در پژوهشکده متابولیت‌های ثانویه منطقه مرکزی کشور در سال 1398 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده در بین تیمارهای اعمال شده نشان داد که تیمارهای 125 و 150 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین مقادیر وزن خشک، نرخ رشد و نسبت رشد بودند. غلظت‌های 100 و 250 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقدار هایپریسین و سودوهایپریسین بودند. از نظر تولید مقدار هایپرفورین، تیمار 100 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین میزان بود و غلظت 125 میلی‌گرم کمترین تاثیر را بر میزان هایپرفورین داشت. تفاوت معنی‌داری بین تیمارها از نظر مقدار فنل و فلاونوئید وجود داشت بطوری‌که تیمارهای 75 و 225 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین مقدار فنل و تیمار 75 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین مقدار فلاونوئید در بین تیمارهای اعمال شده بودند. روند تغییرات درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی dpph در بین تیمارها متفاوت بود بطوری‌که مقدار 50 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای کمترین درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی dpph بود، ولی بیشترین درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی dpph در تیمار 75 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول مشاهده شد. از آنجایی که پتانسیل تحریک متابولیت ثانویه در میان انواع کشت‌ها، الیسیتورها، شرایط اعمال تیمارهای مختلف و دیگر پارامترها متفاوت است، تحقیقات بیشتر برای بهینه‌سازی دستورالعمل‌های بهتر و کارآمدتر ضروری می‌باشد.

The Study of Effect of Myo-Inositol on Biomass and Secondary Metabolites value in Adventitious Roots of St. John’s wort (Hypericum perforatum L.)

St. John rsquo;s wort is a traditional herbal medicine used to treat depression and wound healing. Natural resource dependency and traditional cultivation methods often require months and years of time to reach medicinal plants. Establishing a hairy root suspension culture system can accelerate proliferation on a large scale, improve breeding and protect the species, but optimization and production on a large scale require an increase in the biomass and secondary metabolites of the root. In this study, the effect of different concentrations of myoinositol (50, 75, 100, 125, 150, 175, 200, 225, 250, and 275 mg / l) were evaluated on biomass, phenol, flavonoid, DPPH activity and secondary metabolites in St. Johnchr('39')s wort adventitious root in Agricultural Biotechnology Research InstituteCentral Region of Iran. The results showed that 125 and 150 mg L1 myoinositol concentration had the highest dry weight, growth rate and growth ratio. The concentrations of 100 and 250 mg L1 myoinositol have been showed the highest and lowest amount of hypericin and pseudohypercin, respectively. From the viewpoint of production of hyperforin, the treatment with 100 mg L1 myoinositol was highest and the concentration of 125 mg L1 had the least effect on the level of hyperforin in St. Johnchr('39')s wort adventitious root culture. There was a significant difference between treatments in terms of phenol and flavonoid content, so the concentration of 75 and 225 mg L1 and 75 mg L1 myoinositol had the highest amount of phenol and flavonoids. The DPPH activity changes were different between treatments, and the 50 mg L1 showed the lowest amount of DPPH activity. However, the DPPH activity was highest in treatment with 75 mg L1 myoinositol concentration. Since the potential for stimulating secondary metabolites varies among cultures, elicitors, conditions for applying different treatments and other parameters, further research is needed to optimize better and more efficient guidelines.