بررسی رخدادهای فیزیولوژیکی و آنزیمی در هنگام پیری گل مریم تحت تاثیر سالیسیلیک اسید و نیتروپروسایدسدیم

پژوهش های اخیر نشان دادند که اسید سالیسیلیک و نیتریک اکسید، به عنوان سیگنال های مولکولی درون گیاهی عمل می کنند. در این پژوهش، نقش تنظیمی نیتریک اکسید و اسید سالیسیلیک در حین پیری گل مریم (polianthes tuberosa l.) بررسی شد. کاربرد بیرونی نیتروپروساید سدیم به عنوان رهاکننده نیتریک اکسید و هم چنین کاربرد اسید سالیسیلیک می تواند فرایند پیری گل را به تاخیر می اندازد. گل های بریده شده مریم در محلول های اسید سالیسیلیک (150 میلی گرم بر لیتر) و نیتروپروساید سدیم (10 میلی مولار) جهت بررسی پیری و نمو گل، کاهش/افزایش، کربوهیدرات های محلول، میزان پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدها، نگهداری شدند. تمامی این صفات توسط اسید سالیسیلیک و نیتروپروساید سدیم به صورت مثبت تحت تاثیر قرار گرفتند. محلول های حاوی اسید سالیسیلیک سبب کاهش معنی داری در تجزیه کربوهیدرات های محلول (21%) و افزایش معنی داری در فعالیت کاتالاز (9%) و آسکوربات پراکسیداز (39%) شدند. به طور کلی پراکسیداسیون لیپید در گل ها، در مدت زمان پیری گل ها (3.07 نانومول بر گرم وزن تر) افزایش یافت. گرچه نیتروپروساید سدیم سبب به تاخیر افتادن پراکسیداسیون لیپید (2.67 نانومول بر گرم وزن تر) در زمان پیری گل ها در مقایسه با نمونه های شاهد شد. به طور کلی مشخص گردید که کاربرد اسید سالیسیلیک و نیتروپروساید سدیم عمر گل های بریده مریم را از طریق بهبود توانایی حذف گونه های فعال اکسیژن (به واسطه فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات) و هم چنین از طریق تنظیم بهتر کربوهیدرات های محلول و تجزیه پروتئین های کل، طولانی کرد.