اثر متیل جاسمونات بر برخی پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه شیرین بیان (Glycyrrhiza Glabra L.) تحت تنش شوری

شوری از جمله عوامل محدود کننده رشد گیاه در اکوسیستم های طبیعی می باشد. شیرین بیان (glycyrrhiza glabra) یک گونه چندساله از خانواده باقلائیان است که عصاره ریشه آن در پزشکی، داروسازی و صنایع غذایی و بهداشتی مصارف متعدد دارد. به منظور بررسی اثر متیل جاسمونات (meja) و شوری بر گیاه دارویی شیرین بیان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. 24 ساعت بعد از کاربرد برگی غلظت های 0، 50، 100 میکرومولار meja، گیاهان در معرض غلظت های صفر، 100، 200 و300 میلی مولار nacl به مدت 5 هفته قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد تنش شوری موجب کاهش معنی دار وزن تر اندام هوایی و ریشه، وزن خشک اندام هوایی، طول اندام هوایی و ریشه، محتوای نسبی آب برگ (rwc)، غلظت کلسیم اندام هوایی و ریشه ها و غلظت منیزیم ریشه ها در سطح شوری mm nacl 300 گردید. میزان کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و کاروتنوئیدها به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف شوری قرار نگرفت. تنش شوری در سطح mm nacl 300 سبب انباشتگی قندهای محلول، پرولین، افزایش نسبت na+/k+ و وزن خشک ریشه ها گردید. نتایج این پژوهش نشان داد کاربرد برون زای meja به ویژه در غلظت μm 50 موجب بهبود تحمل گیاه شیرین بیان تا سطح شوری mm nacl 200 در مقایسه با شاهد گردید و موجب افزایش معنی دار پارامترهای رشد، رنگیزه های فتوسنتزی، قندهای محلول اندام هوایی و محتوای پرولین ریشه و اندام هوایی شد. علاوه بر این، کاربرد meja منجر به افزایش معنی دار غلظت منیزیم اندام هوایی و ریشه ها در سطح شاهد شوری شد.