ارزیابی توان دگرآسیبی شش گیاه دارویی بر برخی ویژگیهای فیزیولو‍ژیک و بیوشیمیایی چغندرقند و دو علف هرز مهم آن

به منظور بررسی توان دگرآسیبی شش گیاه دارویی سنبل الطیب، رزماری، افسنطین، بادرنجبویه، گردو، زرین گیاه بر روی گیاهچه های چغندرقند و دو علف هرز مهم مزارع آن (پیچک صحرایی و یولاف) و یافتن مدلی از علف کشهای طبیعی، آزمایشاتی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. اندامهای هوایی چغندرقند، پیچک صحرایی و یولاف با عصاره آبی گیاهان دارویی (در دو سطح صفر و 100 درصد) به صورت دو بار با فاصله 48 ساعت مورد محلول پاشی قرار گرفتند. دو روز پس از عصاره پاشی تغییرات وزن خشک، محتوای آب کل گیاه، نشت الکترولیتها، غلظت مالون دی آلدئید، پراکسید هیدروژن، کلروفیلهای a و b، و کلروفیل کل و کاروتنوئیدها در گیاهان هدف بررسی شد. نتایج مقایسات میانگین نشان داد عصاره آبی همه گیاهان دارویی مورد آزمایش با درجات متفاوت دارای تاثیر دگرآسیبی بر گیاهان هدف می باشد. در این بین، زرین گیاه باعث ایجاد کمترین افزایش در غلظت مالون دی آلدئید (11/6%+)، پراکسید هیدروژن (42%+)، نشت الکترولیتی غشا (8/5%+) و کمترین کاهش بر غلظت کلروفیل کل چغندرقند (13/1%) شد. این مقادیر در پیچک صحرایی به ترتیب (32/3%+، 2/6 برابر، 50%+، و 48/4 %) و در یولاف (34/8%+، 3 برابر، 70/3%+ و 56%) بود. می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از توانایی دگرآسیبی زرین گیاه به عنوان مدلی برای تهیه علف کشی طبیعی در مزارع چغندرقند، می تواند امیدوار کننده باشد.