تاًثیر متقابل سرب و اسپرمیدین بر روی برخی شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه مریم گلی ( salvia officinalis l.)

تولید فلزات سنگین از طریق فعالیت های انسانی باعث آلودگی خاک ها می شود. جهت کاهش اثرات فلزات سنگین از پلی آمین ها استفاده می شود. در پژوهش فوق اثرات سرب و اسپرمیدین بر گیاه salvia officinalis. l مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. از نیترات سرب با غلظت های صفر، 125 ، 250 و 1000 میکرومولار و اسپرمیدین با غلظتهای صفر و 1 میلی مولار استفاده شد. طول، وزن تر و خشک گیاه، فعالیت آنزیم کاتالاز و پلی فنل اکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدان و فنل کل اندازه گیری شد. استفاده از نیترات سرب منجر به افزایش طول ، وزن خشک گیاه، فعالیت آنزیم کاتالاز به جز در غلظت 125 میکرو مولار و پلی فنل اکسیداز شد. ظرفیت آنتی اکسیدانی به جز در غلظت 1000 میکرو مولار، در سایر غلظتها تغییری نکرده است. میزان فنل کل در غلظت 250 میکرو مولار افزایش و در سایر غلظتها تفاوت چندانی نداشته است. استفاده توام اسپرمیدین با سرب طول گیاه را در غلظتهای 500 و 1000 میکرومولار افزایش داد.. افزایش وزن خشک گیاه مشاهده شد. حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز در غلظت 500 میکرومولار و حداقل فعالیت در غلظت 250 میکرومولار سرب همراه با اسپرمیدین دیده شد. فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز فقط در 250 میکرو مولار سرب همراه با اسپرمیدین افزایش یافت.. میزان فنل کل گیاه تحت تیمار 500 میکرو مولار سرب و اسپرمیدین کاهش یافته است. افزودن اسپرمیدین هنگام تنش سرب کاهش طول و وزن گیاه را اصلاح کرد و افزایش فنل کل در غلظتهای پایین سرب را باعث شد.