الگوی ساختاری رابطه‌ی شایستگی و خودکارآمدی مدیریتی کلاس درس و نگرش مدیریت کلاس درس در اعضای هیات علمی

زمینه و هدف: مدیریت کلاس درس، عامل اساسی در تحقق اثربخش فرایند یاددهییادگیری است. عوامل متعددی بر نحوه ی مدیریت کلاس درس توسط اعضای هیات علمی دخالت دارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی الگوی ساختاری رابطه ی شایستگی و خودکارآمدی مدیریتی کلاس درس و نگرش مدیریت کلاس درس در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و آزمودنی ها شامل 92 عضو هیات علمی بوده اند. ابزارها عبارت بودند از پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت کلاس درس مدرس (ایمر وهیکمن )، پرسشنامه شایستگی مدرس (سیکلر و همکاران )، و پرسشنامه نگرش ها و باورها در کنترل کلاس درس ( مارتین و همکاران) که بین اعضای هیات علمی از طریق نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم توزیع گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های همبستگی، تحلیل رگرسیون و مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای spss22 و amos22 استفاده شد.یافته ها: یافته ها حاکی از همبستگی معنی دار بین شایستگی، خودکارآمدی مدیریت کلاس، نگرش مدیریت کلاس و عوامل دموگرافیک (تجربه ی تدریس و مرتبه ی علمی) با یکدیگر است (01/0>p). یافته ها همچنین نشان داد که شایستگی اعضای هیات علمی می تواند نگرش مدیریت کلاس درس را پیش بینی نماید (01/0>p). بر اساس الگوی معادله ساختاری، میزان پیش بینی نگرش مدیریت کلاس درس از طریق شایستگی 56/0=gamma است.نتیجه گیری: اعضای هیات علمی دانشگاه می توانند با رشد شایستگی در تدریس و ارتقای خودکارآمدی مدیریتی، به بهبود و تقویت نحوه ی مدیریت و اداره ی کلاس درس خود بپردازند.