آمادگی دانشجویان پزشکی، پرستاری و رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای آموزش بین حرفه ای

زمینه و هدف: اعتقاد به افزایش اثربخشی مراقبت از بیمار از طریق مشارکت و کار تیمی منجر به تاکید ویژه بر لزوم آماده کردن تمام دانشجویان حرفه های بهداشت و درمان از طریق یادگیری بین حرفه ای شده است. هدف از این مطالعه بررسی آمادگی دانشجویان پزشکی عمومی و کارشناسی رادیولوژی و پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای آموزش بین حرفه ای و نیز تعیین ارتباط آن با برخی متغیرهای زمینه ای است.روش‌ بررسی: در مطالعه ی توصیفی مقطعی حاضر، جامعه ی پژوهش شامل دانشجویان رشته های کارشناسی رادیولوژی، پرستاری و پزشکی که دوره ی کارآموزی و کارورزی را میگذراندند بود. نمونه گیری به روش آسان انجام شد. زمان انجام پژوهش سال 92 بود. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی استاندارد آمادگی برای یادگیری بین حرفه ای استفاده شد. یافته ها: تعداد 330 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. 15 پرسشنامه به دلیل عدم پاسخگویی به تمام سوالات حذف شدند و در نهایت داده های 305 پرسشنامه تحلیل شد. میانگین(انحراف معیار) امتیاز آمادگی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای یادگیری بین حرفه ای 19/72 (36/9)، میانگین امتیاز دانشجویان رادیولوژی 84/72 (86/7) و میانگین دانشجویان پزشکی 45/68 (85/9) به دست آمد. رابطه ی بین نمرات آمادگی دانشجویان برای یادگیری بین حرفه ای و متغیر جنسیت و رشته ی تحصیلی معنادار نبود. بین آمادگی دانشجویان رادیولوژی و پزشکی و متغیر سن رابطه ی معنی داری وجود نداشت، اما در دانشجویان پرستاری این رابطه معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به آمادگی بالاتر از متوسط (میانگین نمرات) در دانشجویان، توسعه و گستـرش فـرصت های آموزش بین حرفه ای پیشنهاد می شود. عدم مشاهده رابطه ی معنادار بین متغیر آمادگی دانشجویان و متغیرهای زمینه ای، حاکی از فراگیر بودن و مواجهه با حداقل محدودیت ها در اجرای این رویکرد است. هر چند پژوهش های آتی برای بررسی قابلیت اجرایی و عوامل موثر بر آن پیشنهاد می گردد.