بررسی موانع و مشکلات روند ارتقا: نا گفته‌های اعضای هیات علمی

زمینه و هدف: ارزشیابی عملکرد اعضای هیات علمی همواره با مسایل مختلفی دست به گریبان است لذا این مطالعه با هدف توصیف و شناسایی تجارب اعضای هیات علمی در مورد روند ارتقا، طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی- توصیفی می‌باشد که داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق‌ ساخته جمع آوری شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و برای اطمینان از پایایی آن ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد(76 درصد). مشارکت‌کنندگان اساتید ارتقا یافته دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که به روش تصادفی طبقه‌ای 122 نفر وارد مطالعه شدند.داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: 2/66 درصد از اساتید گروه علوم بالینی و پایه در مورد زیرمعیارهای «ماده فرهنگی» و 1/54 درصد در مورد «عملکرد هیات ممیزه»، همچنین اعضای هیات علمی گروه علوم بالینی در مورد زیرمعیارهای «کلیات فرآیند ارتقا» و «عملکرد هیات اجرایی جذب» به ترتیب 1/55 درصد و 5/63 درصد؛ گزینه «مخالفم» را انتخاب کردند و فقط بین دو گروه آموزشی بالینی و پایه از نظر متغیر «ماده فرهنگی» تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد (02/0 > p). اعضای هیات علمی در مورد زیرمعیارهای «ماده آموزش»، «ماده پژوهش»، «ماده اجرایی»، «ارزیابی اولیه پرونده»، «عملکرد کمیته منتخب» و «عملکرد کمیته تخصصی» به ترتیب1/63 درصد، 59 درصد، 59 درصد، 6/74 درصد، 4/66 درصد و1/63 درصد؛ «گزینه موافقم» را انتخاب کردند و تنها بین دو گروه آموزشی بالینی و پایه از نظر متغیر «عملکرد کمیته منتخب» تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (05/0 > p). در قسمت سوالات باز پرسشنامه اساتید مدون کردن فرایند ارتقا را به عنوان بهترین راه برای حل مشکلات دراین زمینه بیان کردند.نتیجه گیری: در مطالعه‌ی حاضر، کلیات فرآیند ارتقا، ماده فرهنگی، عملکرد هیات اجرایی جذب و عملکرد هیات ممیزی میانگین کمتری کسب نموده‌اند، بنابراین شیوه‌های ارتقای شفاف و منصفانه، تدوین شاخص‌های کیفی و کمی مناسب برای سنجش فعالیت‌ها، همگن سازی فرآیندها و به کارگیری نیروی متخصص در کمیته‌های ارتقا دانشگاه ضروری به نظر می‌رسد.