بررسی رابطه بین مولفه‌های ذهن آگاهی و اهمال‌کاری تحصیلی با نقش میانجی خود پنداره تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین مولفه‌های ذهن آگاهی و اهمال‌کاری تحصیلی با نقش میانجی خود پنداره تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 98-97 انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 98-97 با تعداد 1759 نفر بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 315 نفر تعیین شد که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی وارد مطالعه گردیدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم ، خود پنداره تحصیلی وانگ و پرسشنامه پنج‌وجهی ذهن آگاهی بائر و همکاران جمع‌آوری گردید. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. جهت تعیین نقش میانجی از روش بارون و کنی استفاده شد.یافته‌ ها: بین مولفه‌های ذهن آگاهی با اهمال‌کاری تحصیلی و خود پنداره تحصیلی همبستگی معناداری وجود داشت (0.05>p). نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که ذهن آگاهی توان تبیین اهمال‌کاری تحصیلی کل، اهمال‌کاری در آمادگی برای امتحانات، اهمال‌کاری در انجام تکالیف درسی و خود پنداره تحصیلی کل را به ترتیب به میزان 27، 24.7، 20.1 و 28.7 را داشت (0.05>p). همچنین خود پنداره تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و اهمال‌کاری تحصیلی نقش میانجی داشت.نتیجه ‌گیری: مولفه‌های ذهن آگاهی با خود پنداره تحصیلی و اهمال‌کاری تحصیلی رابطه داشت. همچنین خود پنداره تحصیلی، تعدیل‌کننده‌ی رابطه بین ذهن آگاهی و اهمال‌کاری تحصیلی بود.

Evaluation of the Relationship between the Components of Mindfulness and Educational Procrastination with the Mediating Role of Academic Self-concept in Medical Students

Background and Objective: The present study aimed to determine the relationship between the components of mindfulness and academic procrastination with the mediating role of academic selfconcept in students of Zanjan University of Medical Sciences in 20182019.Materials and Methods: This descriptive, correlational study was performed on 315 students (selected from a population of 1759 individuals) using random sampling. Notably, the sample size was determined using Cochrane rsquo;s formula. Data were collected using PASS by Solomon Rothblum, ASCQ by Wang, and 39item FFMQ by Baer et al., and data analysis was performed using Pearson rsquo;s correlation coefficient, linear multiple regression, and Baron and Kenny rsquo;s method (to determine the mediating role).Results: In this study, there was a significant correlation between mindfulness components and academic procrastination and academic selfconcept (P<0.05). According to the multiple regression results, mindfulness explained 27%, 24.7%, 20.1%, and 28.7% of total academic procrastination, procrastination in preparation for exams, procrastination in doing assignments, and total academic selfconcept, respectively (P<0.05). Furthermore, academic selfconcept played a mediating role in the relationship between mindfulness and academic procrastination.Conclusion: According to the results of the study, there was a relationship between mindfulness components and academic selfconcept and academic procrastination. Moreover, academic selfconcept mediated the relationship between mindfulness and academic procrastination.