بررسی رابطه ی بین عناصر برنامه ی درسی و گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان علوم پزشکی (مطالعه ی موردی: دانشجویان علوم پزشکی)

زمینه و هدف: برنامه‌ ی درسی نقش موثر و تعیین کننده‌ای در تحقق اهداف و رسالت های آموزش‌ عالی از نظر کمی و کیفی دارد. از این رو می‌توان یکی از عوامل موثر در ارتقاء کارایی و اثربخشی نظام آموزشی را نتیجه ی توجه ویژه به آن دانست. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین عناصر برنامه درسی و گرایش به تفکر انتقادی بود.روش بررسی: مطالعه ی حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. نمونه ی این مطالعه 270 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال تحصیلی 96-95 بود که با روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه‌ی عناصر برنامه‌ ی درسی طاطاری (1396) و پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی ریکتس (2003) استفاده شد. روش های آماری مورد استفاده شامل ضریب همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون بوده و برای تحلیل داده‌ها از نرم افزار spss نسخه ی 22 استفاده شده است.یافته ‌ها: یافته های تحقیق بیانگر این بود که همبستگی معنادار و مستقیمی بین عناصر برنامه درسی و گرایش به تفکر انتقادی وجود دارد و تقویت هر یک از عناصر برنامه درسی (محتوا (0.231)، هدف (0.148)، روش (0.307) و ارزشیابی (0.203)) با تقویت گرایش دانشجویان نسبت به تفکر انتفادی همراه خواهد بود. نتایج آزمون t نیز نشان داد بین میانگین دانشجویان دختر و پسر از نظر گرایش به تفکر انتقادی ( 0.151= t ؛ 0.880 =sig) و عناصر برنامه ی درسی ( 0.099 =t ؛ 0.921 =sig) تفاوت معناداری وجود ندارد. در ارتباط با تحلیل رگرسیون نتایج نشان داد که خرده مولفه‌ها‌ی هدف، محتوا و ارزشیابی پیش‌بینی کننده‌ی معنی‌داری نبودند و فقط متغییر روش با میزان بتای 0.225 پیش بینی کننده معنی‌داری بوده است.نتیجه ‌گیری: یافته ها حاکی از آن است عناصر برنامه ی درسی در تقویت گرایش دانشجویان به تفکر انتقادی نقشی اساسی دارند لذا باید تجدید نظرهایی در زمینه‌ی برنامه‌ی درسی و عناصر آن به خصوص در حوزه ‌ی روش تدریس انجام گیرد.

Evaluation of the Relationship between Curriculum Elements and Medical Students’ Disposition Toward Critical Thinking (Case Study: Medical Students)

Background Objective: Curriculum plays an effective and determining role in realizing higher education goals and missions both qualitatively and quantitatively. Therefore, special attention paid to this area can be recognized as one of the factors effective in the improvement of efficiency and education system. Therefore, this study aimed to evaluate the relationship between curriculum elements and disposition toward critical thinking (CT).Materials and Methods: This descriptivecorrelational study was performed on 270 BSc students at Gonabad University of Medical Sciences in the academic year of 20162017. The subjects were selected by random stratified sampling, and two questionnaires, namely Tatar Curriculum Elements Questionnaire (2017) and Rickettschr('39') CT Disposition Questionnaire (2003). Data analysis was performed in SPSS version 22 using Pearson rsquo;s correlation coefficient and analysis of regression.Results: In this study, there was a significant, direct correlation between curriculum elements and disposition toward CT, and strengthening each of the curriculum elements of content (0.231), goal (0.148), method (0.307), and assessment (0.203) would be associated with the higher disposition of students toward CT. According to ttest results, no significant difference was observed between the mean score of male and female students in terms of disposition to CT (sig=0.880; t=0.151) and curriculum elements (sig=0.921, t=0.099). In addition, analysis of the regression results revealed that the subcomponents of goal, content, and assessment were not significant predictors and only the variable of the method ( beta;=0.225) made a significant prediction. Conclusion: According to the results of the study, the curriculum elements played an essential role in strengthening students rsquo; disposition toward CT. Therefore, it is recommended that the curriculum and its components be revised in the field of the teaching method.