مدل سازی روابط علی بین عدالت سازمانی و تعهد سازمانی با نقش میانجی بی‌تفاوتی سازمانی در بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی کردستان

زمینه و هدف: امروزه سازمان‌ها برای بقای خود نیاز به کارکنانی دارند که ضمن تعهد به اهداف سازمان از هرگونه بی تفاوتی نسبت به سازمان اجتناب نموده و تلاش خود را در جهت تحقق اهداف سازمانی بکار بگیرند. هدف از این پژوهش تحلیل نقش میانجی بی تفاوتی سازمانی در رابطه بین عدالت سازمانی و تعهد سازمانی اساتید دانشگاه علوم پزشکی کردستان بود.روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه اساتید دانشگاه علوم پزشکی کردستان (235 نفر) در سال 1396 بود که با استفاده از جدول مورگان 147 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده از پرسشنامه‌ استاندارد عدالت سازمانی نیهوف و مورمن، تعهد سازمانی آلن و مایر و بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد و همکاران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 21 و از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و آزمون کولموگروف اسمیرنوف) و روش معادلات ساختاری (sem) با استفاده از نرم‌افزار لیزرل استفاده شده است. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد عدالت سازمانی به صورت مستقیم بر تعهد سازمانی اثر مثبت و مستقیم دارد، بی تفاوتی سازمانی بر تعهد سازمانی اثر مستقیم و منفی دارد، عدالت سازمانی بر بی تفاوتی سازمانی اثر مستقیم و منفی دارد، همچنین اثر غیر مستقیم عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی از طریق بی تفاوتی سازمانی معنی دار بود.نتیجه گیری: از آنجا که عدالت سازمانی و بی تفاوتی سازمانی از متغیرهای مهم و مرتبط با تعهد سازمانی اساتید دانشگاه می باشند، پیشنهاد می شود این دو متغیر مورد توجه مدیران دانشگاه قرار بگیرد.

Modeling of the relationship among organizational justice, organizational indifference and organizational commitment in faculty members of Kurdistan University of Medical Sciences

AbstractBackground Aim: Today, organizations need employees who are committed to organizational goals, avoid any form of indifference toward the organization, and extend efforts to realize these goals in order to survive. The present study aimed to evaluate the mediating role of organizational indifference in the relationship between organizational justice and organizational commitment in professors of Kurdistan University of Medical Sciences.Materials and Methods: This descriptivecorrelational study was performed on all professors in Kurdistan University of Medical Sciences (n=235) in 2017. In total, 147 subjects were selected based on the Morgan table. Data were collected using the organizational justice scale is Niehoff and Moorman, organizational commitment questionnaire by Allen and Meyer, and organizational indifference questionnaire by Danaeifard et al. Moreover, data analysis was performed in SPSS version 21 using descriptive (mean and standard deviation) and inferential (Pearson rsquo;s correlation coefficient and Kolmogorov -Smirnov test) statistics. Furthermore, the structural equation method (SEM) was applied in LISREL software.Results: In this study, organizational justice had a direct and positive effect on organizational commitment, whereas organizational indifference had a direct and negative impact on organizational commitment. Moreover, organizational justice had a direct and negative effect on organizational indifference while organizational commitment had an indirect significant impact on organizational commitment through organizational indifference.Conclusion: Given the fact that organizational commitment and organizational indifference are important variables related to professors rsquo; organizational commitment, it is suggested that the two variables be considered by university managers.