مدل علی جهت‌گیری‌آینده بر یادگیری‌ خود تنظیمی با نقش میانجیگری خودکارآمدی ‌تحصیلی و ارزش‌ تکلیف در بین دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش پزشکی (مجازی) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی روابط علی جهت‌گیری‌آینده و یادگیری‌ خود تنظیمی بر اساس نقش واسطه گری خودکارآمدی‌تحصیلی و ارزش‌تکلیف به روش تحلیل مسیر است.روش بررسی: در پژوهش پیش رو، که به شکل توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفته است، با نمونه ای پژوهشی شامل 205 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش پزشکی(مجازی) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، که بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری طبقه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده اند و پرسشنامه‌ای متشکل از 4 پرسشنامه را تکمیل نمودند که شامل پرسشنامه ‌خودتنظیمی بوفارد(1995)، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی ‌تحصیلی میجلی و همکاران (2000) و پرسشنامه ارزش‌تکلیف پینتریج(1991)، پرسشنامه جهت‌گیری‌آینده سیگنر (2009) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر و نرم افزارهای amos, و spss استفاده شد.یافته ها: عامل جهت‌گیری‌آینده بر خودتنظیمی‌ تحصیلی در دانشجویان دارای ضرایب همبستگی مثبت و معنی دار است. همچنین سنجش تکوینی با استفاده دانشجویان از خودکارآمدی ‌تحصیلی و ارزش‌تکلیف هم همبستگی مثبت و معنی دار نشان داد. به این ترتیب فرضیه‌های پژوهش تایید شد.نتیجه گیری: در نتیجه یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت استفاده از جهت‌گیری‌آینده با توجه به میانجی‌گری خودکارآمدی‌ تحصیلی و ارزش‌تکلیف، به رشد خود تنظیمی ‌تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش پزشکی(مجازی) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و استفاده بیشتر آنها از خود تنظیمی ‌تحصیلی، در یادگیری منجر می‌شود.بررسی شاخص‌های برازندگی نشان داد که مدل پیشنهادی پژوهش با داده‌های گردآوری شده از دانشجویان دوره‌های مجازی دارای برازش نسبتاً مناسبی است.

A Causal Relationship Model of Self-regulated learning and future orientation: The Mediating Role of academic Self-Efficacy and task Value among Masters of Medical education (virtual) in Shahid Beheshti University of Medical Sciences.

Background Objective: This study aimed to present a causal model of future orientation and selfregulated learning based on the mediating role of academic selfefficacy and task value using a path analysis method.Materials and Methods: This descriptive, correlational study was performed on 205 MSc medical students (MSc) in Shahid Beheshti University, who were selected by Cochrane rsquo;s formula and multistage stratified sampling. The subjects completed four questionnaires, including Bouffard educational selfregulation questionnaire, Pintrich rsquo;s task value questionnaire, Midgley rsquo;s standard selfefficacy questionnaire, and Seginer future orientation questionnaire. Data analysis was performed in SPSS and AMOS using path analysis method.Results: In this study, future orientation factor had a significant, positive effect on academic selfregulation in students. In addition, there was a significant, positive correlation between developmental assessment and students rsquo; use of academic selfefficacy and task value, thereby confirming the research hypotheses.Conclusion: According to the results, using future orientation increased academic selfregulation in the MSc medical students (virtual) in Shahid Beheshti University and led to a higher use of academic selfregulation in learning considering the mediating role of academic selfefficacy and task value. Evaluation of the fit indexes demonstrated the favorable fit of the proposed model based on the data obtained from the participants.