بررسی رابطه ابعاد انگیزش خود تعیین گری با اشتیاق شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران

زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه ابعاد انگیزش خودتعیین گری با اشتیاق شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود.روش بررسی: روش انجام مطالعه توصیفی همبستگی بود. جامعه‌ ی آماری مورد مطالعه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در چهار دانشکده ( بهداشت پزشکی پیراپزشکی و دانشکده‌ ی علوم رفتاری و سلامت روان) بودند. با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 100 نفر به‌ عنوان نمونه مطالعه انتخاب شدند. ابزار اصلی دو پرسشنامه اشتیاق شغلی(سالوناوا و شوفلی با پایایی 0.99) و انگیزش شغلی با 5 مقیاس(کوداس و همکاران با پایایی 0.91) بود. برای تحلیل داده‌ ها از نرم افزار (spss نسخه 21) و آزمون ‌های نرمالیتی، همبستگی و رگرسیون چندگانه بهره گرفته شد.یافته‌ ها: براساس یافته‌ های به دست آمده 44 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 56 درصد دیگر زن بوده‌ اند. رابطه ‌ی مثبت و معناداری بین ( انگیزش درونی، خودپذیر و درون فکنی شده) و رابطه‌ ی منفی معنی داری بین (بی انگیزه گی درونی و بی انگیزگی بیرونی) با اشتیاق شغلی در اعضای هیات علمی مشاهده شد. نتایج نشان داد که 22 درصد از واریانس اشتیاق شغلی براساس ابعاد انگیزش خود تعیین گری شغلی قابل پیش بینی است و 17 درصد از واریانس انگیزش خود تعیین گری براساس ابعاد اشتیاق شغلی قابل پیش بینی است.نتیجه گیری: می توان گفت که سطوح بالای انگیزش شغلی خودتعیین کننده به پیامدهای مثبتی مانند اشتیاق شغلی می انجامد. با توجه به اینکه انگیزش شغلی براساس ابعاد اشتیاق شغلی قابل پیش بینی است، بنابراین لازم است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران با تدابیر لازم در پی بالا نگهداشتن انگیزش شغلی اعضای هیات علمی باشند.

Investigation of the Relationship between Self-determined Motivation and Work Engagement of Faculty Members of Iran University of Medical Sciences

Background and Objective: This study aimed to evaluate the relationship between selfdetermined motivation and work engagement of faculty members of Iran University of Medical Sciences.Materials and Methods: This descriptive and correlational study was performed on faculty members of Iran University of Medical Sciences in four schools of health, medicine, paraclinical and behavioral sciences, and mental health. In total, 100 subjects were selected using the Cochran formula. Research tools included work engagement (Salanova and Schaufeli [2002] with 0.99 reliability). In addition, data analysis was performed in SPSS version 21 using normality, correlation, and multiple regression tests.Results: According to the results, 44% of the subjects were male, and 56% were female. There was a significant and positive correlation between internal, introjected, and selfdetermined motivation and work engagement of the faculty members. On the other hand, there was a negative and significant relationship between internal and external amotivation and work engagement of the participants. Results indicated that 22% of the variance of work engagement could be predicted based on the dimensions of selfdetermined work motivation. In addition, 17% of the variance of selfdetermined motivation could be foreseen according to the dimensions of work engagement.Conclusion: According to the results of the study, high levels of selfdetermined work motivation could have positive outcomes, such as work engagement. Given the fact that work motivation could be predicted by the dimensions of work engagement, it is necessary to design methods to maintain a high level of work motivation in faculty members by planners and decision makers of this field.