تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی تاثیر آن بر توسعه پایدار در حوزه نفوذ شهرستان شهریار

اهداف: تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی یکی از مهمترین چالش های توسعه شهری در ایران است. هدف پژوهش، بررسی روند تغییر کاربری اراضی کشاورزی و تاثیر آن بر مولفه‌های توسعه پایدار، و پیش‌بینی روند تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی در حوزه نفوذ شهرستان شهریار است. روش ها: این پژوهش نظر هدف کاربردی و از نوع تحقیقات توصیفی _ تحلیلی است. با بهره گیری از تصاویر ماهواره لندست طی دوره زمانی 1375 الی 1395 به بررسی و تحلیل تغییرات سطوح کاربری شهرستان شهریار پرداخته شده و با استفاده از نرم‌افزار envi تصحیح رادیومتریک می شود. برای بررسی تاثیرات تغییر کاربری اراضی بر مولفه‌های توسعه پایدار از روش پرسشنامه استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج اراضی سکونت گاهی در طول زمان مورد مطالعه (1996 تا 2016) روند صعودی را با نرخ رشد سالانه برابر با 117 هکتار در سال تجربه کرده است. همچنین روند کاربری اراضی باغی و زارعی نیز به‌صورت افزایشی با نرخ متوسط به ترتیب 200 و 37 هکتار در سال است. اراضی کشاورزی ابتدا روند کاهشی را تجربه کرده (8 در صد)، سپس دوباره افزایش یافته (16.7 درصد) و برآیند آن در دوره مطالعاتی افزایشی (8.7 درصد) بوده است. اراضی بایر نیز دارای نرخ کاهشی 30 درصدی در منطقه است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش، بر اهمیت و تاثیر چشمگیر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی، بر مولفه‌های توسعه پایدار تاکید دارد و به خوبی نشان می دهد که تغییرات کاربری اراضی تاثیرات منفی اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی و کالبدی فضایی در راستای توسعه پایدار را به بار می‌آورد.

changing the use of agricultural and horticultural lands and its effect on sustainable development in shahriar

aims: the landuse change is one of the most important challenges of urban development in iran. the purpose of this study is to investigate the trend of agricultural land use change and its impact on sustainable development in shahriar city. methods: this descriptive-analytical research methodology is selected for the investigation during 1996 to 2016. the trends of changes in shahriar city are studied and analyzed and radiometric correction is performed by using envi software. a questionnaire technic was used to assess the effects of landuse change on sustainable development. findings: based on the results during the study period (1996 to 2016), the residential use increased annually with the growth rate of 117 hectares per year. also, the use of garden and agricultural lands is increasing at an average rate of 200 and 37 hectares per year, respectively. agricultural lands first experienced a decreasing trend (8%), then increased again (16.7%) and the result was an incremental study period (8.7%). barren lands also have a 30% reduction rate in the region. conclusion: the outcomes emphasize on the importance and significant impact of agricultural and horticultural land use change on the components of sustainable development and well show that land use change has negative economic, social, environmental and spatial physical effects for sustainable development.