آزمایشگاه زنده شهری به مثابه روشی برای گذار فرهنگی به معاصرسازی پایدار؛ نمونه موردی: محله جماران

اهداف: تحقق تغییرات تحول آفرین برای گذار به توسعه پایدار، نیازمند نهادینه شدن پیکره بندی‌های فعلی و تبیین راهکارهای جدید است. فرضیه پژوهش با اتکا به اصل مجموعیت در معماری منظر، بیان می دارد که پیاده سازی آزمایشگاه زنده شهری با استفاده از پتانسیل های منظر آیینی، تسهیل فرآیندهای گذار به سوی پایداری فرهنگی و در نتیجه معاصرسازی سبز را به دنبال خواهد داشت.روش‌ها: آزمایشگاه زنده شهری به عنوان بستری برای استفاده از ظرفیت تجربه زیسته شهروندان و تحقق مشارکت، شناسایی می شوند. پژوهش ضمن مرور مبانی نظری پایداری فرهنگی به تبیین منظر آیینی به مثابه منظر روزمره می پردازد. سپس با مطالعه محله جماران، مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با ذی نفوذان توسعه در محله جماران، به روش تئوری زمینه ای ترتیب می دهد. پس از آن با تطبیق مقوله های حاصل از کدگذاری گفتمان های مصاحبه با نتایج خوانش بستر و تحلیل آن ها، نظریه پردازی انجام شد. یافته‌ها: داده‌های استخراجی در محله جماران، موجب شناسایی مقوله هایی شد که نقش آزمایشگاه های زنده شهری را به عنوان ساختارهایی در بستر زیست روزمره ساکنین مورد تایید قرار دادند. الگویی که در بهره‌گیری از پتانسیل‌های منظر آیینی، به منظور تسهیل گذار به توسعه پایدار و در نتیجه معاصرسازی سبز، کارایی خود را نشان داد.نتیجه‌گیری: پیاده سازی آزمایشگاه زنده با به رسمیت شناختن مشارکت و تصمیم سازی افراد محلی، به واسطه منظر آیینی به عنوان امری فرهنگی، موجب تسهیل فرآیندهای گذار به معاصرسازی پایدار است. همچنین، تاثیرات آزمایشگاه زنده شهری بر بازشناخت ویژگی‌های بومی بستر قابل تامل است.

Urban living-lab as a way for cultural transition to green contemporization: An approach to sustainability; Case study: Jamaran neighborhood

Aims: The challenges toward transition to sustainability require profound structural changes made in sociotechnical configurations. Urban living laboratory(ULL) is identified as a platform for utilizing the potential of citizens #39; lived experience and realizing their participation. Regarding the wholeness principles in landscape architecture, the present study is to show the implementation of ULL using the potentials of ritual landscape as a daily landscape, will facilitate the transition to cultural sustainability and thus urban green contemporization.Methods: With an overview of theoretical foundations based on highperformance architecture theory, documents relating to Jamaran neighborhood were studied. Indepth interviews were conducted with the influential stakeholders of the neighborhood to obtain an adequate awareness of the area. Then, by applying the categories derived from coding the interview sessions and analyzing them by the grounded theory method, the strategies for implementing a ULL in the context of Jamaran neighborhood were investigated.Findings: The findings in Jamaran neighborhood identified categories that during the theorizing process, confirmed the role of ULL as structures in the daily living context of residents in using the potential of ritual landscape to facilitate the transition to sustainable development and thus urban contemporization.Conclusion: the results indicate that the implementation of a ULL in the traditional Iranian neighborhoods requires full recognition of the decisionmaking power of locals in processes related to the ritual landscape as a routine procedure and it facilitates the transition to sustainable development. Also, the ULL rsquo;s effects on the recognition of indigenous and their tacit knowledge are to be considered.