مدل‌سازی عامل محور پارادایمی برای مواجه با عدم قطعیت و پیچیدگی در مسایل معماری و محیط

تلاش برای توصیف عمل طراحی به‌عنوان فرآیند، ریشه در نظریه سیستم‌ها دارد. بنابراین اشاره می‌شود که بسیاری از مسایل طراحی و برنامه‌ریزی محیطی از عناصر ناهمگونی ساخته شده‌اند که در تعامل با یکدیگر قرار دارند، دارای ویژگی‌های پیدایش هستند، در طول زمان ادامه پیدا می‌کنند و با شرایط در حال تغییر سازگار می‌شوند. ازاین‌رو طراحان و برنامه‌ریزان توجه ویژه‌ای به تفکر محاسباتی کرده‌اند. با وجود آن که طی سال‌های اخیر روش‌های مدل‌سازی محاسباتی و شبیه‌سازی موفقیت‌های زیادی را کسب کرده‌اند، اما همچنان بسیاری از آنها در نمایش پدیده پیدایش، ایجاد تعامل میان عامل‌های ناهمگن و رویارویی با پدیده‌های توزیع‌شده در طول زمان ناتوان باقیمانده‌اند. در چند سال اخیر، پارادایم مدل‌سازی ‌عامل‌محور مورد توجه قرار گرفته است تا توصیفی از نحوه‌ رفتار این گونه مسایل ارایه و نتایج متعدد بالقوه، در قالب طیف وسیعی از گزینه‌ها و پیش‌بینی آینده مورد بررسی قرار گیرد. هدف این مقاله بررسی مدل‌سازی عامل‌محور و تبیین خطوط فکری اصلی آن در کاربردهای معماری و بررسی شکاف‌های تحقیقاتی است. بدین‌منظور 203 مقاله مرتبط در بازه زمانی 2001 تا 2016 بررسی شد. سپس مقالات براساس موضوعات مشترک گروه‌بندی شدند، و هر دسته تبیین شد تا وضوح بیشتری از چشم‌انداز پیشرو برای مطالعات آتی فراهم شود. مطالعات نشان داد که استفاده از این مدل‌ها می‌تواند بینش‌های بیشتری در فرآیندهای برنامه‌ریزی، طراحی و مداخلات محیطی فراهم آورد، همچنین بررسی خطوط اصلی فکری در کاربردهای آن نشان می‌دهد که در این حوزه طراحی مشارکتی دیگر مورد توجه طراحان نیست و ربات‌ها از زمینه‌های جدید و نوظهور این حوزه هستند.

Agent-Based Modeling; a Paradigm to Deal with Complexity and Uncertainty in Architectural and Environmental Problems

Attempts to describe what designers do by thinking of designing as a process, has its roots in systems theory. Many of design problems are madeup of heterogeneous elements, when interacting with each other; produce emergent properties, persistence over time, and adapting to changing circumstances. Hence, designers and planners have been widely paying attention to computational thinking. Despite the recent success of computational modeling and simulation methods, many of them remain incapable of illustrating the emergence phenomenon, highlighting interactions between heterogeneous agents and confronting distributed phenomena over time. Therefor in recent years, designers have shifted their focus into agentbased modeling paradigms in order to explain how to deal with such issues and to look at many potential results as options and future predictions. The aim of this paper is to review agentbased modeling, exploring the main applications in architecture and to investigate research gaps. For this purpose 203 related articles during the period from 2001 to 2016 had been surveyed, the following articles were grouped because of their common themes, Then each group explained to provide a better understanding of the prospects ahead for further studies on this modeling paradigm. Examination of the main lines of thought in its applications also indicates that collaborative design is no longer of interest to designers and robots are new and emerging area in this fields.