ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎی پایداری اﻗﻠﯿﻤﯽ در اﺑﻨﯿﻪ ﺳﮑﻮﻧﺘﯽ اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب (ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردی: ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ اﻫﻮاز)

ﭼﮑﻴﺪه ﺗﻤﺎم اﺑﻌﺎد زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﺤﯿﻂ اﻗﻠﯿﻤﯽ او در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ. اﻗﻠﯿﻢ ﺑﺮ ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻮارد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﮑﻞ ﻣﻌﻤﺎری، ﻧﻮع ﺧﻮراک، ﭘﻮﺷﺎک و ﺣﺘﯽ آداب و رﺳﻮم ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽﮔﺬارد. ﺑﺪون ﺷﮏ آﺳﺎیش زیستی در ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺼﻨﻮع اﻧﺴﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺷﺮایط ﻣﺤﯿﻄﯽ و اﻗﻠﯿﻤﯽ اﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮاین اﻧﺴﺎن ﻧﺎﮔﺰیر ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺷﺮایط اﻗﻠﯿﻤﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﻮد ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده از اﻣﮑﺎﻧﺎت و ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ آن در ﺷﺮایط ﺳﺨﺖ ﺑﺮای ﺳﺎزﮔﺎری اﺳﺖ. اﻣﺮوزه اﻫﻤﯿﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻗﻠﯿﻢ و ﺑﺮرﺳﯽ اﻫﻤﯿﺖ آن در ﻣﻌﻤﺎری، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت و ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎیی در این زﻣﯿﻨﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. این ﻣﻘﺎﻟﻪ در ﭘﯽ درک اﺻﻮل ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻣﻌﻤﺎری ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی اﻫﻮاز ﺑﻪﻋﻨﻮان یک ﻣﻌﻤﺎری اﻗﻠﯿﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻫﺪف آن اﺳﺘﺨﺮاج ویژﮔﯽﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺮار در راﺳﺘﺎی دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻣﻌﻤﺎری ﭘﺎیدار اﻗﻠﯿﻤﯽ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﻓﻬﻢ ﮐﺎرﺑﺮدیﺑﻮدن ارزشﻫﺎی اﺳﺘﺨﺮاجﺷﺪه ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای از ﻣﻌﻤﺎری دﺳﺖ یاﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮﺑﯽ ﻣﻌﻤﺎری ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻧﯿﺰ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮی ﻧﯿﺎزﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ اﻣﺮوز اﺳﺖ. در این ﭘﮋوﻫﺶ، ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻌﻤﺎری اﻗﻠﯿﻤﯽ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺻﻮل ﻃﺮاﺣﯽ در اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب ﺑﻪﻋﻨﻮان اﻗﻠﯿﻢ ﺣﺎﮐﻢ در این ﺷﻬﺮ، ﻣﻌﺮﻓﯽ ده ﺧﺎﻧﻪ از اﻫﻮاز و در ﻧﻬﺎیت ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ اﺻﻮل ﻣﻌﻤﺎری ﻫﻤﺴﺎز ﺑﺎ اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﻮردی ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻮد و از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای و ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزدید و ﺣﻀﻮر در ﺑﻨﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺑﺮاﺳﺎس ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﻮرد ﺷﺶ اﺻﻞ ﭘﺎیداری در ده ﺧﺎﻧﻪ، ﻣﻮاردی از ﻗﺒﯿﻞ ﻧﻮع ﺑﺎﻓﺖ، ﻧﺴﺒﺖ ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻟﯽ و ﭘﺮ، ایوان، درونﮔﺮایی، ﻋﻨﺎﺻﺮ ایجاد ﺳﺎیه و اﻟﻤﺎنﻫﺎی ﺳﺒﺰ، ﺟﻬﺖﮔﯿﺮی، ﺗﻬﻮیه ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻮﻣﯽ در ﻣﻌﻤﺎری اﻗﻠﯿﻤﯽ آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﻮده‌اﻧﺪ.